Benjamin Abel Meirhaeghe: ‘Hoeveel Belgische artiesten voeren gay sex op in hun muziek of clips?’

Na jaren in het theater samen aan muziek te werken, brengen countertenor Benjamin Abel Meirhaeghe en componist Laurens Mariën eindelijk een plaat uit. En daar zit AB-baas Kurt Overbergh voor iets tussen. Beluister eerste single Fake Tattoos hier in première.

‘Spannend. Onze eerste clip zou wel eens van het internet gegooid kunnen worden.’

‘Hoezo?’

‘De piemel.’

Er komen piemels in beeld in de videoclip voor Fake Tattoos, de eerste single van theatermaker en performer Benjamin Abel Meirhaeghe en componist en curator Laurens Mariën (ex-Soldiers Heart, Dolly Bing Bing). Maar wie Meirhaeghe al aan het werk heeft gezien, verschiet niet meer van wat geslachtsdelen. In zijn laatste voorstelling A Revue, bestond het decor uit kleibeeldjes van het vrouwelijke en mannelijke voortplantingsstelsel. Geslachtsorganen lijken een rode draad doorheen zijn werk te zijn, samen met een hang naar dramatiek. Zijn gloednieuwe band heet dan ook niet voor niets ietwat dramatisch ‘Benjamin Abel and the Unrequired Love’. Maar het had ook anders kunnen aflopen.

‘We hebben lang over een naam getwijfeld’, zegt Mariën. ‘We gingen eerst voor “Benjamin Abel Meirhaeghe en Laurens Mariën” gaan.’ We willen niets zeggen, maar – ‘Ja, dat is een kutbandnaam (lacht). Op de kop bleek uiteindelijk dat onze nieuwe naam Benjamin Abel and the Unrequired Love gewoon grammaticaal fout is. Het moet in die context ‘unrequited love’ (onbeantwoorde liefde, nvdr.) zijn. Ze gaan ons in Amerika niet serieus nemen.’ Die ‘unrequired’ verwijst naar Meirhaeghe, die volgens Mariën ‘altijd op zoek is naar liefde, maar die niet vindt’.

Bloemetjes

Ze maken al lang samen muziek voor het theater, Meirhaeghe en Mariën. Maar het duurde een tijdje voor ze ook samen in de studio doken. Tot ze een jaar geleden op Sound of the Belgian Underground, een showcasefestival van kunstmagazine en -platform Subbacultcha, een wel héél enthousiaste AB-baas Kurt Overbergh tegen het lijf liepen. ‘Als de baas van de AB zegt dat je iets moet opnemen, dan waag je het erop’, zegt Meirhaeghe. En zo geschiedde. Later dit jaar brengen ze samen een plaat uit, de eerste single Fake Tattoos is er nu al.

In het theater en de opera geldt Meirhaeghe al een poosje als een vernieuwer. Maar op de vraag of hij ook muziekconventies omver wil werpen, reageert hij iets voorzichtiger: ‘Ik denk dat we binnen de muziek niet per se baanbrekend zijn. Op internationaal niveau heb je wel meer artiesten die, zoals wij, een hoge operastem combineren met elektronica.’ Maar zingen die ook over geslachtsdelen alsof ze het over bloemetjes hebben? ‘(lacht) Dat horen we wel vaker. Na A Revue zeiden sommige mensen hoe fijn ze het vonden dat de seksscènes tussen mannen als iets heel banaals werden afgebeeld. Ik vroeg me vandaag nog af: zijn er Belgische artiesten die gay sex opvoeren in hun muziek en clips? Dat mag best wat vaker.’

Het aanstormende album van Benjamin Abel and the Unrequired Love, Spectacles, komt uit met een heuse spektakelshow. Er worden ‘massale hoeveelheden rook’ beloofd. In het geval van Meirhaeghe is dat hoogstwaarschijnlijk géén overdrijving. Al is een show van dat kaliber organiseren, niet meteen voor de hand liggend. ‘Op een voorprogramma krijg je twee vierkante meter podium om je ding te doen, op een festival een half uur’, zegt Mariën. ‘Wij hebben twee uur opbouwtijd nodig voor we überhaupt aan de show kunnen beginnen (lacht). We kregen dan ook de hele tijd te horen dat het niet zou lukken. Maar Benjamin dacht er anders over.’

En dus verzamelden ze een hoop artiesten rond zich heen, zoals danseres Hanako Hayakawa en dramaturge Louise van den Eede. En dat naast de mooie rist muzikanten die ze al voor de plaat hadden gestrikt: bassist/producer Jasper Segers, drummer Lander Gyselinck, saxofonist Mattias De Craene en David Numwami (Le Colisée, Air, Charlotte Gainsbourg). ‘Gyselinck en co wisten totaal niet waar ze in beland waren’, zegt Meirhaeghe. ‘Er is dan ook geen touw aan vast te knopen: we doorlopen heel wat verschillende stijlen op ons album. Maar de muzikanten hebben zich volledig overgegeven op de opnamedagen. Misschien omdat ze dachten dat wij als lieden uit het theater een toneeltje gingen opvoeren (lacht).’

Zweetgeur

In de videoclip voor de eerste single van het duo, Fake Tattoos, tekenen twee mensen neptatoeages op elkaar, wat uitdraait in een seksscène. De clip werd in elkaar gestoken door jonge West-Vlaamse regisseur Charles Dhondt, de afgebeelde tekeningen heeft Meirhaeghe als tattoo ergens op zijn lichaam staan. De meeste ervan zijn ontworpen door vrienden.

Meirhaeghe: ‘Ik wil elke vijf jaar vrienden vragen om een tattoo voor mij te ontwerpen. Als een soort ritueel. Rituelen interesseren mij erg. Naar een concert of een theater gaan, is een ritueel. Ik vind het fantastisch hoe een groep onbekenden vrijwillig in elkaars zweetgeur gaat zitten en collectief probeert te begrijpen wat er op het podium gebeurt. Daarnaast vind ik een tattoo laten prikken ook gewoon een heel fijn gevoel. Het doet helemaal geen pijn.’

Mariën: ‘Maar Benjamin houdt ook wel van pijn. In al haar vormen.’

Benjamin Abel & The Unrequired Love – Fake TattoosBenjamin Abel & The Unrequired Lovehttps://www.youtube.com/channel/UC7PgYUmh2rtZm8uQuTfJdqwvideo1132001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/2jcGwG-8cKU/hqdefault.jpg