Bekende fans over Brihang: ‘hij is al dichter des vaderlands’

Op zijn derde album Droomvoeding boetseert Brihang zijn bevindingen over het leven andermaal tot broze poëzie met een beat. Drie fans over Boudy Verleye.

‘Dezelfde gave als Bram Vermeulen’ – Kurt Overbergh, artistiek directeur Ancienne Belgique

‘Wat Brihang maakt is pure schoonheid’, vindt Kurt Overbergh, artistiek directeur van de AB, de zaal waar Brihang eind oktober drie avonden lang uit nieuw werk zal voordragen. Hij beschouwt de Knokse Brusselaar als een poëet, eerder dan een rapper. ‘Hij weet met zijn rijmelarij het alledaagse leven te vatten.

‘Neem nu deze zin uit Rommel: ‘We stapelen alles op zodat het in je garage past.’ Ik moet altijd lachen met mensen die het honderdduizendste huis in de rij bouwen met een garage die uiteindelijk dient om rommel op te bergen. Dat is een typisch Vlaams gegeven, en hij weet die alledaagsheid zo mooi naar woorden te vertalen.

‘Je hebt ook artiesten die in zware metaforen spreken en waar je er soms een woordenboek bij moet nemen om te begrijpen waarover het gaat, maar Boudy houdt zijn beeldspraak simpel, wat zijn teksten net zo krachtig maakt. De eenvoud van zijn zinnen is volgens mij de reden waarom hij zoveel mensen beroert. Bram Vermeulen bezat dezelfde gave.

‘Je hebt mensen die tickets voor hem kopen, en dat publiek zal hij wel stil krijgen, maar afgelopen zomer op Pukkelpop zag ik dat ook jongeren aan zijn lippen hangen. In mijn hoofd is Brihang al een dichter des vaderlands. Steentje is intussen soort van nationaal erfgoed. Het is erg herkenbaar, in ieder van ons schuilt een Brihang.

‘Heeft Brussel geen nieuwe stadsdichter nodigt?’ oppert Overbergh. ‘Meestal zou ik zeggen: schoenmaker, blijf bij je leest. Maar Brihang wil ik nog méér zien schrijven. Geef hem een column, of geef hem op de radio de ruimte om op zijn manier zijn licht over dagdagelijkse gebeurtenissen te laten schijnen.’

‘De Steve Jobs van de scene’ – Zwangere Guy, vriend en collega

Gevraagd naar wat Brihang zo bijzonder maakt, graaft Gorik van Oudheusden, alias Zwangere Guy, naar een zeemetafoor. ‘Hij staat met zijn voeten in het zand en hangt met zijn hoofd in het water. Boudy zweeft voor mij tussen twee werelden, en dat heeft hij altijd gedaan. Ik beschouw hem niet als een rapper, maar als een totaalkunstenaar. Ik was eerst rapper en ben mezelf pas later gaan ontwikkelen tot een allesomvattende artiest. Hij heeft altijd in dat laatste stadium gezeten.’

Zwangere Guy heeft ‘immens respect voor hem’. Want hij doet gewoon zijn ding, zegt de Brusselse raproyalty vol bewondering. ‘En wat hij maakt, is zo schoon, hè. Je voelt aan de manier waarop hij schrijft dat hij een beeldhouwer van opleiding is. Slag per slag werkt hij aan zijn tracks. Hij is een van de grootste woordkunstenaars van zijn generatie.

‘Ik vind zijn dialect heel aangenaam. Het heeft iets lokaals maar toch bereikt hij het hele Vlaamse taalgebied. Wanneer ik hem hoor, wil ik hem vastpakken en zeggen: “Boudy, ge zijt ne crème van ne gast.” Hij klinkt zo zacht, zo fragiel, zo teder. We zijn vrienden maar hij is geen supergoeie copain. We hebben respect voor elkaars werk en drinken af en toe eens een kop koffie of een thee samen, maar dankzij zijn muziek heb ik het gevoel dat ik Boudy écht goed ken.

‘Hij gebruikt zijn pen op Droomvoeding een beetje meer om te schrijven over wat er in hem speelt, eerder dan rond hem te kijken. Ik begrijp zijn twijfels. Ik begrijp zijn vreugde. Ik begrijp zijn verdriet. Dat is zijn grootste kracht: Boudy kan zich met heel weinig op een hele mooie manier uiten. Ik noem hem de Steve Jobs van de scene: hij wil zelf niet te veel opvallen, het is de muziek die moet spreken. Als het niet om jezelf draait maar om je product, dan ben je echt een grote kunstenaar.’

‘Dylan won toch ook de Nobelprijs’ – Fikry El Azzouzi, schrijver

‘Hij is anders dan de rest’, vindt Fikry El Azzouzi, de auteur van romans als Het schapenfeest en de theatervoorstelling Who’s Tupac? ‘De eerste keer dat ik hem hoorde, was op Radio 1, in het prille begin. Ik hoorde een artiest die zich niet profileert als een stoere rapper, maar iemand die het over de dingen des levens had. Het was mij meteen duidelijk dat hij zijn eigen weg had gevonden. En zijn taal was poëtisch. Eenvoudig poëtisch, maar wel sterk.

‘Hij bezit de kracht om alles helder te verwoorden, waardoor iedereen hem begrijpt, van jong tot oud. Een rapper gebruikt meestal slang, waardoor je toch over een zekere kennis van straattaal moet beschikken om de artiest te begrijpen. Hoewel Boudy in het West-Vlaams rapt, begrijpt iedereen waarover hij het heeft.’

El Azzouzi klasseert Brihangs werk onder literatuur. ‘Het is helder, het komt goed over, het kan de mensen raken, zonder dat hij de zaken verbloemt of moeilijker maakt dan nodig. Er moet in literatuur een zekere poëtica en suggestie zitten, en dat is hier het geval. Hij gebruikt goede, heldere metaforen. Neem nu de openingszin van Steentje. ‘Ik heb een steentje in mijn schoen’: dat zegt zoveel.

‘Ik vind dat hij perfect naast dichters kan staan. Ik geloof dat dankzij Brihang mensen naar poëzie en taal leren te grijpen. Jongeren lezen steeds minder en minder. Een roman is moeilijk om te lezen, een liedje heeft instant effect. Ik zou het een goed idee vinden om hem tot dichter des vaderlands te benoemen. Hij is een dichter, hij maakt poëzie met een beat. En daarbij: Bob Dylan heeft ook de Nobelprijs voor Literatuur gewonnen.’