LEEFTIJD 30 LOCATIE Londen INSTAGRAM astridsonne_ IN HET KORT Deens. Violist. Kon kerstboomverkoper worden. Werd experimenteel componist.
Denemarken blijkt een vruchtbare bodem voor etherische popmuziek. Erika de Casier bracht met het gedurfde Still een van de beste platen van het voorjaar uit, ML Buch rekte op het briljante Suntub de contouren van shoegaze uit tot een fascinerend nieuw geluid. Mag ook op dat lijstje: Astrid Sonne, een klassiek geschoolde violist die net zo bekend is met muzieksoftware als met de suites van Bach. Als kind groeide ze op in Bornholm, een piepklein Deens eiland ten zuiden van Zweden, waar haar ouders een kerstboombedrijf runden. Dat is niet de meest muzikale voedingsbodem, maar dankzij de aanmoediging van haar moeder belandde Sonne op haar zesde toch op de muziekschool. Eerst om viool te leren, later altviool. ‘Ik speelde viool met een goede vriendin, en die werd gaandeweg beter dan ik. Dat moest stoppen’, blikt ze terug in de online nieuwsbrief Tone Glow.
Sonne is koppig, dat geeft ze toe. Ze werkte haar opleiding aan het conservatorium nooit af, omdat ze zichzelf ‘niet kon uitdrukken’ zoals ze wou. Ableton-tutorials volgde ze niet, omdat ze zich niet herkende in de ‘ableton bros’ die erachter zaten. En omdat ze songteksten schrijven haat, komt er amper tekst voor op haar eerste drie platen. Een gezonde drang naar experiment zorgde ervoor dat Sonne op haar doorbraakplaat Great Doubt alsnog haar stem laat horen: ‘Ik wilde mezelf uitdagen om op een directere manier te communiceren.’ Zo is de single Staying Here een nummer over haar verhuizing naar Londen, gebouwd op een sample van een Bruce Springsteen-gitaartutorial. In Do You Wanna vraagt ze zich af of ze kinderen wil, met een dreigend orkest van strijkers en dreunende drums. Haar bevreemdende combinatie van klassiek, r&b en droompop leverde haar een set op het Pitchfork Music Festival op, een vast programma op de Londense radio NTS en een uitverkochte tournee met ML Buch.
EEN WILLEKEURIGE QUOTE ‘Vroeger was ik bang om humor in mijn muziek te stoppen. Ik wou serieus genomen worden. Nu besef ik dat er meer nuances zijn: ik kan serieus zijn én plezier hebben.’
IN CONCERT Op 09.10 op Abrupt Festival in Brussel.
