Alle remmen los bij The Hickey Underworld in Trix

De openingsavond van het We Are O’pen-festival in het Antwerpse muziekcentrum Trix stond in het teken van de albumrelease van The Hickey Underworld. Hun tweede studioplaat klinkt gepolijster dan de vorige, maar live gingen de remmen als vanouds volledig los.

DA GIG: The Hickey Underworld in Trix, Antwerpen op 10/2.
IN EEN ZIN: De nieuwe Hickey Underworld klinkt opener en gepolijster dan haar titelloze voorganger uit 2009, maar live gingen de remmen als vanouds volledig los.
HOOGTEPUNTEN: ‘Year Of The Rat’, ‘The Frog’, ‘Cold Embrace’ en ‘Of Asteroids And Men/Plus Added Wizardry’.
DIEPTEPUNTEN: Geen

Muziekcentrum Trix zat tjokvol voor de albumrelease van ‘I’m Under The House, I’m Dying’, de tweede worp van The Hickey Underworld, die opnieuw geproducet werd door Das Pop, en gemixt door Dave Sardy – de spilfiguur van wijlen Barkmarket die eerder productiewerk deed voor internationale grootheden als The Rolling Stones, Rage Against The Machine en Oasis, maar even goed voor Belgische artiesten onder wie Mauro en Soulwax.

Dat de Hickey’s hun nieuwe plaat uitgerekend in Trix kwamen voorstellen, is overigens geen toeval. Ze waren er de voorbije drie jaar immers twee keer Artist In Residence, en traden er op diezelfde termijn vier keer op, met de aftershow van het Queens Of The Stone Age-concert in mei 2011 als ’the icing on the cake’.

‘Rules don’t matter’, brulde zanger Younes Faltakh in opener ‘Sick of Boys’, uit het titelloze debuut van The Hickey Underworld. Deze streep tekst vatte meteen goed samen waar het bij hen zowel in de studio als op het podium om draait: buiten de platgelopen paden van de popmuziek treden. De tweede plaat mag dan wel wat opener en gepolijster klinken dan haar voorganger, live gaan de remmen als vanouds volledig los. Getuige ook de verpletterende uitvoeringen van kersvers single ‘Whistling’ en titelsong ‘I’m Under The House, I’m Dying’ vroeg in de set.

Van alle nieuwtjes die de revue passeerden, lieten ‘Year Of The Rat’, ‘The Frog’ en ‘Cold Embrace’ de beste indruk na. De eerstgenoemde twee songs zijn potentiële radiohits, die andere is een publieksfavoriet in wording, die gedragen wordt door een ronduit verslavende gitaarriedel. Het gros van het nieuwe materiaal misstond niet naast ‘oudjes’ als ‘Mystery Bruise’, ‘Blonde Fire’ en de live-killer ‘Of Asteroids And Men/Plus Added Wizardry’.

Af en toe werd er ook wat gas teruggenomen. In ‘Pure Hearts In Mud’ ontpopte Younes Faltakh zich tot een zanger van het zuiverste water, en in ‘Martian’s Cave’ werd hij vocaal bijgestaan door gitarist Jonas Govaerts en bassist Georgios Tsakiridis. Op die samenzang hebben ze naar eigen zeggen lang moeten oefenen. Jammer genoeg gingen de achtergrondstemmen bij wijlen wat verloren in de geluidsmix. Voor de rest niets dan lof over ‘The Hickey Underworld 2.0’. De band creëerde een wall of sound die zelfs het powertrio Drums Are For Parades nadien niet meer kon doorbreken. Zegt dat niet genoeg?
Michael Ilegems

‘I’m Under The House, I’m Dying’ van The Hickey Underworld verschijnt op 13 februari 2012. Bekijk hier de clip bij de vooruitgeschoven single ‘Whistling’.