Alice Mae: ‘Ik denk dat ik er klaar voor ben’

Ze speelde in elke Vlaamse provincie, schakelde de hulp in van William Boeva, Wesley Sonck en Balthazar Boma, en haar foto prijkte in het stadion van RSC Anderlecht. Alice Mae won niet alleen De Nieuwe Lichting, maar wat ons betreft ook de prijs voor beste promocampagne.

Alice Mae: Ik heb lang in de fanshop van RSC Anderlecht gewerkt en toen Better Ways uitkwam, heb ik gevraagd of ze dat niet op het grote scherm konden projecteren. Uiteindelijk hebben ze ook een oproep om te stemmen geplaatst. Ik heb de indruk dat er steeds vaker een link is tussen voetbal en muziek. Ancienne Belgique cureert een playlist voor RSC Anderlecht. In interviews hebben voetballers het vaak over naar wie ze luisteren voor ze het veld op moeten. En tijdens de finale van het volgende WK is er een halftime show. Ik vind dat mooi.

Dit was de achtste keer dat je je inschreef voor De Nieuwe Lichting. Waarom zat je er nu wel bij?

Alice Mae: (denkt na) Ik denk dat ik er nu klaar voor was. Voor alles wat bij zo’n wedstrijd op je afkomt, maar ook wat betreft het project zelf. Dus ik ben blij dat het dit jaar is geworden en niet toen ik pakweg negentien was. Ik vind het straf dat er zo veel jonge muzikanten in de finale zaten. Ik ben 25 en een van de oudste.

Je treedt al op sinds je veertiende. Hoe ben je met muziek begonnen?

Alice Mae: Ik ben nooit níét met muziek bezig geweest. Volgens mijn ouders zong ik alles wat ik deed – heel irritant. ‘Ik moet gaan ete-e-en.’ ‘Ik maak me klaar voor de da-a-ansles.’ (lacht) Ze hebben me snel naar de muziekschool gestuurd, waar ik zang-, piano- en gitaarles heb gevolgd. Op mijn veertiende ben ik beginnen op te treden op business- en trouwfeesten. Het begon met eentje, via via, en voor ik het wist, kwam de ene na de andere aanvraag. Dat was een goede leerschool. Op die recepties luistert niemand echt. Je kunt er dus keihard falen.

Wat speelde je toen?

Alice Mae: Covers. Veel Adele, maar ook The Rolling Stones of Bruce Springsteen. Het ging heel breed. Ik smokkelde af en toe eigen nummers in de set, om het gewoon te worden om mijn nummers te brengen. In 2017 ben ik als Alice Mae muziek beginnen maken. Eerst solo, en dan met een band.

‘Lost belief in politics / The game is rigged with dirty tricks’, zing je in Better Ways, het nummer waarmee je De Nieuwe Lichting won. Is dat een soort maatschappijkritiek?

Alice Mae: Ja. Better Ways gaat erover dat we altijd maar méér willen en dat het altijd maar beter moet. Maar dat maakt de wereld niet per se een mooiere plek. We zijn bezig met de verkeerde dingen. Met steeds meer geld verdienen, enzovoort. Het nummer is een oproep – ook voor mezelf – om blij te zijn met wat je hebt en de simpele dingen te koesteren. En eens een wandeling in de zon te maken met je hond, bijvoorbeeld. Ook al klinkt dat heel melig.

Je wordt vaak vergeleken met Anouk. Een compliment?

Alice Mae: Ja! Ze heeft heel goede muziek gemaakt. Ik heb haar een paar jaar geleden live gezien, en dat was insane. Ik vind het dus niet erg. (lacht)

Wie is voor jou nog een voorbeeld?

Alice Mae: Taylor Swift. Omdat zij ondanks alle roem toch zichzelf blijft. Ik geloof dat ze op zondag gewoon in haar zetel ligt met haar katten. Of dat is toch de vibe die ze geeft in interviews en haar lyrics. Het is makkelijk om jezelf te verliezen als je miljonair bent en in gigantische stadions speelt, maar zij blijft best normaal. Dat vind ik straf.

Tijdens een interview vertelde de Ierse popster Cmat me dat ze soms een Cmat-ban in het leven roept, zodat de gesprekken met haar vrienden niet de hele tijd over haar gaan. Kan je je daarin herkennen?

Alice Mae: Meer en meer. Ik heb voor een artiestennaam gekozen zodat ik bij mijn vrienden gewoon Lexi kan zijn. Natuurlijk vragen ze wel eens hoe het gaat met de shows en de festivals en zo. Maar ik vind het belangrijk dat ik meer kan zijn dan alleen Alice Mae.

Het is je droom om op het hoofdpodium van Rock Werchter te spelen. Ga je vaak naar festivals?

Alice Mae: Er zijn zomers geweest dat mijn ouders mij alleen maar zagen wanneer ik mijn kleren kwam wassen. Ik ben voor het eerst naar Werchter gegaan toen ik veertien of vijftien was. Het was mijn eerste festival en mijn ouders vonden me te jong om er alleen naartoe te gaan. Dus ging mijn mama mee, ook al is ze helemaal niet zo’n festivalganger. We hadden van alles ingepakt en gekocht om op de camping te slapen en snel nog een tent uit de garage meegegrist. Bleek dat zo’n strandtent tegen de wind te zijn. (lacht) We hebben er heel hard om gelachen. Deze zomer ga ik opnieuw naar Werchter, het is het enige festival waar ik tijd voor heb. Ik moet zelf veel spelen.

Het ziet er dus naar uit dat je géén professioneel dogsitter moet worden – naar verluidt je plan B?

Alice Mae: Nee. (lacht) Maar nu ik zo veel moet spelen, is Mushu, mijn Australische herder, vaak alleen thuis. Dus misschien moet ik er wel eens een inhuren.