Aafke Romeijn op Boterhammen in de Stad: banale schoonheid met een kleurrijke popsoundtrack

Aafke Romeijn streek donderdagmiddag neer op Boterhammen in de Stad met een rugzak vol gevatte zinsneden en poëzie. Met haar nieuwe album Godzilla overdonderde ze het publiek in de Gare Maritime van Tour & Taxis met charmante pop- en funklanken.

Traditioneel vindt het gratis AB-evenement Boterhammen in het Park plaats in het Warandepark, maar dit jaar eten de Brusselaars hun boterhammen op in de prachtige Gare Maritime van Tour & Taxis. De keuze voor een Nederlandstalige line-up werd wel behouden: eerder deze week passeerden al Stijn Meuris, het sterrenensemble van Smartschade en de avant-garde kleinkunstband Madou. Donderdag was het de beurt aan de Utrechtse Aafke Romeijn, die de setting in de Gare Maritime wel kon smaken. ‘Het galmt hier zo leuk, het is alsof ik in een kerk sta te spelen.’

Aafke Romeijn brengt kleurrijke Nederlandstalige pop die flirt met funky elektronische geluiden. Het muzikantenbestaan combineert Romeijn met een carrière als journaliste, columniste en schrijfster. Zo publiceerde ze al een dystopische roman (Concept M) – waarvan ze zelf het audioboek insprak en zelfs een hele plaat aan wijdde (beiden zijn te vinden op Spotify) – en een dichtbundel (Leegstand). Taal speelt dan ook een belangrijke rol in de muziek van de Nederlandse, die geregeld haar concerten onderbreekt met een stukje poëzie.

Romeijn is ondertussen al aan haar vijfde album toe, getiteld Godzilla, dat zich via keyboards en synthesizers een weg baant naar een ultravrolijke popsound met hier en daar een streepje tristesse. Haar teksten schommelen tussen het diepe en het banale; ze bieden inhoudelijk soms te weinig (bv. Stad) en soms net dat tikkeltje te veel (bv. Zelf). Toch krijgt Romeijn het voor elkaar om muziek en woord samen te brengen op een manier die enorm aanslaat. Zelfs bij een zittend publiek zoals dat van Boterhammen in de Stad.

Samen met twee muzikanten, die de gitaar, basgitaar, synthesizer en keyboard voor hun rekening nemen, vliegt Aafke Romeijn er gezwind in. Op de dansbare tonen van het nummer South Park trillen de knieën van de gezetelde toeschouwers langzaam aan op en neer en beginnen de hoofden te knikken. Het lied A15 – ze speelde ook nummers uit oudere albums zoals M – illustreert dan weer hoe Romeijn schoonheid in het banale vindt. Zelf noemt ze het nummer ‘een eerbetoon aan een mooie snelweg waar ik altijd in de file sta en waarvan ik daarom ook zo’n fan ben’.

Met Zuidas komt voor het eerst het donkere kantje van Romeijn bovendrijven, een wapen waarmee ze haar publiek elk moment kan verrassen: ‘Op de Zuidas wordt gebouwd / Aan constructies om van af te springen.‘ Het is alsof je een heel concert wordt ingeduffeld in een dekentje van vrolijke popklanken en dan plots door één zin in de kou wordt gezet. Haar hoogtepunt bereikt Romeijn met Ameland, niet toevallig een samenwerking met die andere Utrechtenaar en briljante woordkunstenaar Spinvis. Erik De Jong was er helaas zelf niet bij, maar ook zonder hem houdt de adembenemend mooi gestroomlijnde song stand.

Terwijl overvliegende duiven in de Gare Maritime het stedelijk gevoel van Boterhammen in de Stad nog wat aanwakkeren, sluit Romeijn haar podiumuurtje af met Spoiler. Een lied waarvoor ze opnieuw teruggrijpt naar televisieseries – we vermoeden Game of Thrones (‘Wordt het nog winter deze aflevering?’). Met het refrein ‘Alles komt goed’ neemt ze geruststellend en gepast afscheid van het publiek. De boterhammen hebben gesmaakt, de setting was prachtig en de muziek bovenmatig. Alles is inderdaad goed gekomen.