Jens Dendoncker gaat radio maken: ‘Een duimpje whiskey helpt maar even’

Na The Masked Singer op VTM presenteert Jens Dendoncker nu In Den Doncker op Studio Brussel. Melancholische, ingetogen radio. Maar hij droomt van méér. ‘Ik wil met kunst doen wat Lieven Scheire heeft gedaan met wetenschap.’

‘Ik ben gestopt met me af te vragen in welk hokje ik nu precies pas’, zegt Jens Dendoncker. ‘Als ik op VTM The Masked Singer presenteer, dan is dat constant euforie, gekkigheid, spektakel, vuurwerk, een krankzinnige show. Terwijl dit om een vrij sombere presentatie draait, zonder al te veel humor. Ik ben gewoon heel content dat ik deze spreidstand mag maken, en het voelt allebei erg natuurlijk. Presentator of comedian, opgewekt of ingetogen: ik doe gewoon wat ik graag doe en ik probeer het zo goed mogelijk te doen.’

Tot het einde van de zomer verzorgt Jens Dendoncker op Studio Brussel het muziekprogramma In Den Doncker op zondagavond. Telkens vanaf het exacte moment dat de zon ondergaat, en telkens volgens een ander thema, zoals ‘Girls Do Melancholy Better’.

De allereerste aflevering begon hij met True Blue van Boygenius, en verder kwamen ook Big Thief, Trentemøller en Laura Marling voorbij.

‘In het begin was ik een tikkeltje nerveus’, zegt Dendoncker. ‘Maar ik werd gelukkig bijgestaan door schuiver Lorenzo die alle technische stress wegnam, waardoor ik me alleen moest focussen op het goed en wel aankondigen van de nummers. De laatste jaren heb ik vaak te horen gekregen dat ik soms wat te snel praat, dus let ik er extra op dat ik die fout op de radio minder maak. Je kunt het niet oplossen door je gezicht wat meer mimiek mee te geven, je moet het allemaal in je tekst en je dictie leggen. Ik snap ondertussen maar al te goed dat radio maken een aparte stiel is, die je onder de knie moet krijgen.’

Luister je zelf eigenlijk nog veel naar de radio?

Jens Dendoncker: Steeds meer uitgesteld, moet ik toegeven.Maar naar programma’s zoals Vuurland op Studio Brussel, of So What?! op Klara luister ik elke keer. En ik ben al bijna twintig jaar Duyster-fan. Ik heb geen enkele aflevering meer gemist sinds ik op zondagavond naar mijn studentenkamer in Gent ging en zorgde dat ik op tijd was om te beginnen luisteren. I love radio.

De Gentse imam Khalid Benhaddou vertelde ooit in Knack dat hij zijn stem verzorgt door elke ochtend een lepel olijfolie in te nemen en verder veel honing en gemberthee te eten en te drinken. Heb jij zulke trucjes?

Dendoncker: De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er veel te weinig mee bezig ben. Als ik aan het touren ben en ik heb veel shows in een week, dan voel ik dat mijn stem op het einde van die week rauw wordt. Maar pas als er een acuut probleem is, schiet ik in actie. Dan beroep ik me soms op een duimpje whiskey, om mijn stem wat te masseren. Het helpt slechts tijdelijk, maar meestal kan ik het daardoor nog net wat langer volhouden.

Op een dag zien we je dronken op het scherm?

Dendoncker: Dat is slechts een kwestie van tijd, inderdaad. (lacht)

Je werkt ook aan een nieuwe voorstelling, over de romantiek in de schilderkunst, en aan nieuwe televisieprogramma’s. Aan ideeën en energie geen gebrek?

Dendoncker: Helemaal niet. Het is heel begeesterend om in andere takken van je vak inspiratie op te doen, ondervind ik. Over de romantiek heb ik jaren geleden al eens een boek willen schrijven en ik doe er al vijftien jaar onderzoek naar, ik ben dus erg blij dat ik er nu eindelijk een voorstelling over kan maken. Onlangs ben ik naar The Nightmare van Henry Fuseli gaan kijken, een sleutelwerk uit de romantiek: indrukwekkend, ook al is het vrij klein voor een romantisch schilderij.

Schilder je zelf weleens?

Dendoncker: Ik heb die pogingen heel snel gestaakt, voornamelijk toen ik een keer aan het experimenteren was in mijn kamer – ik was 16 jaar – en mijn moeder binnenkwam en vroeg of ik tijdens het schilderen een aanval had gekregen. (Dendoncker heeft epilepsie, nvdr.) Toen heb ik besloten om aan de fan-kant van de schilderkunst te blijven. (lacht) Mijn grote ambitie met deze voorstelling is te doen met kunst wat Lieven Scheire heeft gedaan met wetenschap: het onder handen nemen van complexe onderwerpen voor een groot publiek met een persoonlijke en humoristische toets.

Tot slot: stel dat er ooit een Doncker-festival komt, in navolging van Nerdland, welke drie bands zou je dan direct willen programmeren?

Dendoncker: Met The National en alle afgeleiden van die band zou je al een dag kunnen vullen. Boygenius zou ik ook zeker boeken. Een all female-supergroep, heel cool. En dan nog iets donker elektronisch. (denkt na) Doe maar Jon Hopkins dan. Enfin, keuze genoeg. Dat merk ik elke week weer bij het samenstellen van In Den Doncker.