Wolf Wolf: zo jong, zo frank en zo goed in ‘Voorjaarsontwaken’

De jonkies van het Gentse collectief Wolf Wolf zijn gek op klassiekers. Na Who’s Afraid of Virginia Woolf pakken ze Frank Wedekinds Voorjaarsontwaken aan.

Wolf Wolf zette zichzelf in 2019 op de kaart. Ze verrasten met een champagnefrisse versie van Edward Albee’s klassieker Who’s Afraid of Virginia Woolf. Nu duiken ze Voorjaarsontwaken van Frank Wedekind in. De vaste kern (spelers/makers Imke Mol, Naomi van der Horst, Flor Van Severen en Mitch Van Landeghem plus scenograaf Gilles Pollak) floten extra spelers/muzikanten op de vloer: Soraya van Welsenis, Matthias Van de Brul, Valentina Tóth en Gilles Vandecaveye-Pinoy.

De speelvogels van Wolf Wolf verpakken heftige scènes vakkundig in speelse capriolen, livemuziek die vrolijk dribbelt van opera via jazz naar folkpop en kostuums met een hoek af.

Wedekind schreef de tekst in 1891. Hij voert een clubje puberende jongeren op die worstelen met het prille leven. Concreter: hun ontluikende seksualiteit, hun leerkrachten en de generatiekloof met hun ouders bezorgt hen kopzorgen. Uiteindelijk stapt een van hen uit het leven….

Klinkt dat heftig? Besef goed dat de speelvogels van Wolf Wolf heftige scènes vakkundig verpakken in speelse capriolen, sfeervolle livemuziek die vrolijk dribbelt van opera via jazz naar folkpop en doordachte kostuums met een hoek af. Het bijzondere aan Wolf Wolfs aanpak is dat de heftigheid hierdoor net wordt geïntensifieerd. Dat de jeugdtijd voor deze jonkies nog een verse herinnering is, geeft hen een extra troef om dit stuk met een brandende accuraatheid en vibrerende flair te ensceneren… in de turnzaal.

Op de speelvloer staat een klassieke grafiek getekend. De horizontale lijn is een tijdlijn die van 1830 tot 2030 loopt. Rond de vloer staan typische turnzaalbankjes. Wolf Wolf dropt de handeling in de turnzaal waar een super ijverige leerkracht – o zo flamboyant vertolkt door Mathias Van den Brul – met haar pupillen Wedekinds klassieker wil opvoeren. Als de twijfel haar om het hart slaat, omdat de woelige gemoedstoestand van die puberpupillen vervaarlijk dicht de gemoedstoestand van de personages benadert, schrokt ze zichzelf moed in. Luikse wafels houden de leerkracht recht! En het feit dat ze ‘vast benoemd’ is. Dat besef zorgt voor een hilarisch musicalmoment.

Luikse wafels houden de leerkracht recht! En, uiteraard, de ‘vaste benoeming’. Iets wat voor een onweerstaanbaar musicalmoment zorgt.

Dat musicalmoment monteert Wolf Wolf net voor we de darkroom in duiken. Eentje waar een camera doorheen sluipt en inzoomt op het schuchtere seksuele ontluiken in verborgen hoekjes. Die camera is het rekwisiet van de voorstelling. Een van de meisjes, Kat (straffe rol van actrice en zangeres Valentina Tóth) maakt een docu over het repetitieproces. Dat blijkt het perfecte excuus om haar medeleerlingen de meest onbeschaamde vragen te stellen. ‘Heb je niet iets te zeggen wat typisch is voor een zwart en queer persoon?’ gooit ze in het gezicht van de zwarte leerling (vertolkt door Soraya van Welsenis).

Dát doet deze bende uitmuntend: al dollend met het stuk raken ze hedendaagse brandhaarden aan. Het meest ontluisterende voorbeeld? Wanneer ze de abortuswetgeving vergelijken met de wetgeving over wapenbezit. ‘Als mensen die een wapen willen bezitten zich nu eens even hard zouden moeten verantwoorden als vrouwen die voor een abortus kiezen?’ Touché.

Ze zijn zo jong en zo frank, zo geestig en zo slim, en zo één als collectief, mijnheer. Je ziet hen en je denkt, mede door het stuk: dit zijn de groten van morgen. Groten zijn véél maar ze glinsteren niet langer van jeugdige moed. Anno 2022 zijn de clubleden van Wolf Wolf net nog ‘klein’ genoeg. Ze brengen Wedekinds Voorjaarsontwaken met onbevangen branie, weltschmerz, tintelend spelplezier, liefde voor taal, pure sensualiteit, uitbundige humor en zinderend engagement. Profiteer ervan voor ze groot zijn!