Sander Deckx studeerde vorig jaar af aan het conservatorium Antwerpen. Dat is nieuws want hij was de allereerste acteur met een beperking – Deckx verplaatst zich in een rolwagen – die er afstudeert. Zijn afstudeerstuk is nu te zien in Oostende.
De man – ‘ik ben nu een mijlpaal’ – staat aan het begin van zijn carrière. Hij vreest dat elke voorstelling die hij speelt de stempel ‘inclusief’ zal krijgen. ‘Ook deze solo. Hoe kan je inclusief zijn, als je alleen bent?’ Die solo is een ‘typische’ afstudeersolo van een jonge kunstenaar die zichzelf meet aan de sector en zijn omgeving.
Sander Deckx wijdt zijn debuutsolo aan de wegkijkende blik die hij al levenslang probeert te vangen. Tevergeefs. In een kelder in Oostende lukt het hem wel om de blik te vangen.
Opkomen doet hij met de smartphone op schoot. Hij tikt wat in en laat vervolgens het album Yellow Submarine van The Beatles horen. ‘Een beetje muziek terwijl u kunt kijken. Want jullie zijn allemaal professionele kijkers.’ Voilà. Toon gezet. Deckx wijdt zijn debuutsolo aan de wegkijkende blik die hij al levenslang probeert te vangen. Tevergeefs.
In een kelder in Oostende lukt het hem wel om die blik te vangen. ‘Wat zie je?’, vraagt hij het publiek. Er zitten enkele tieners in de zaal die niet op hun mondje gevallen zijn. ‘Een mens? Een man met humor’, klinkt het onomwonden. Deckx gaat niet op zijn verrassend mondige publiek in. Hij vertelt over zijn moeder, zijn afwezige vader, zijn verlangen naar een sixpack, zijn droom om ballerina te worden. Intussen klinken The Beatles. Als er geen muziek is, zwijgt hij. Als All You Need is Love klinkt, zingt het publiek mee. Deckx lacht en danst sierlijk maar eenvoudig. Zijn choreografische skills kunnen gerust nog een upgrade gebruiken.
Deze man – ‘ik ben nu een mijlpaal’ – staat aan het begin van zijn carrière en vreest dat elke voorstelling die hij speelt de stempel ‘inclusief’ zal krijgen.
Zijn taak vanaf nu, naast dat danstalent verder ontplooien: uitzoomen én stilte toelaten. Door vrij luide muziek onder zijn solo te zetten, slaat hij veel emotie plat. Dat is enerzijds slim, hij wil geen medelijden. Maar het is ook jammer, want die muziek vormt een soort onzichtbare muur tussen hem en het publiek. Het is duidelijk dat deze solo niet anders kan dan zijn debuut zijn. Maar vooral: het is evengoed duidelijk dat deze solo een vertrekpunt is, een startpunt van een carrière waarin zijn lijf niet zozeer het onderwerp is maar het middel om straffe rollen – van Kreon tot Ophelia – te vertolken.
Sander Deckx is bovenal een sterk acteur. In een lichaam dat niet over de scène stapt maar over de scène rolt. En dan?
Deckx beseft dat zijn lijf hem haast dwingt om een pioniersrol op te nemen. Da’s oké. Zolang de focus, ná deze solo, ook en vooral op ligt zijn stem, zijn charisma, zijn voortreffelijke dictie, zijn perfect spelen met blikken, … Deckx is bovenal een sterk acteur, in een lichaam dat niet over de scène stapt maar over de scène rolt. En dan? Buiten het theater voelt de man zich vaak een ‘zonderzeeër’, iemand die zich als een onderzeeër steeds net onder het gezichtsveld van de medemens lijkt te bevinden. Op het podium is deze zonderzeeër een opmerkelijke uitkijktoren.
Zonderzeeër van Sander Deckx is tot 4 augustus te zien tijden Theater aan Zee in Oostende. theateraanzee.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier