‘Two. Is not a solo’ is de droge titel van een steengoede plaat én voorstelling

Two. Is not a solo van het Vlaams-Nederlandse collectief BOG dompelt je onder in een exquis klankbad. Starring: jazzmaestro Hendrik Lasure en taalkunstenaar Lisa Verbelen.

Muzikant Hendrik Lasure en Lisa Verbelen leerden elkaar kennen toen ze beide meewerkten aan de voorstelling Talkshow (2018) van Suze Milius. De twee wilden sindsdien eens nauwer samenwerken. Et voilà. De voorbije zomer doken ze samen de studio in. Dat leverde een opzwepende plaat en dito voorstelling op.

ER WAREN EENS TWEE VREDELIEVENDE, VIRTUOZE TSAREN

Zo droog de titel ‘Two. Is not a solo’ klinkt – het is een knipoog naar de eerdere bejubelde solo’s van Lisa Verbelen ONE. solo by Lisa Verbelen (2015) en ALL. solo by Lisa Verbelen (2019) –, zo sprankelend is de plaat én de voorstelling die deze titel dragen.

Lasure en Verbelen wandelen het duistere podium op als twee vredelievende, virtuoze tsaren. Lasure draagt een roze glansbroek, witte laarsjes en een grijs glittershirt onder een gehaakte, lange glittervest. Het geheel is netjes afgewerkt met een hoge, grijsgroene berenmuts die tot over zijn gezicht valt. Je herkent hem enkel aan het tollende hoofdje dat vinnig met elke noot meebeweegt, én aan de bekwame pianohanden die snel en trefzeker toetsen en knopjes aanraken om de perfecte, stevig swingende of net zacht kabbelende sound te laten weerklinken.

Verbelen draagt een soortgelijk kostuum: een iets hogere grijsgroene muts, een blauwe glansbroek en een groen glanzend blouse. Zij zingt / zegt / rapt haar teksten met een volmaakte dictie en een mooie maar ietwat matte zangstem. Lasure geeft haar stem extra glans met zijn muziek en zijn hogere, meer gelaagde zangstem.

De twee hokken samen op een klein, vierkant verhoogje op het podium. Het verhoogje heeft een zwarte glansvloer. Er is net genoeg ruimte om Lasures muziekschatten – enkele synthesizers en beatboxers, mengpanelen, wat microfoons, een laptop – te huisvesten.

ZELFS DE BLOKFLUITEN KLINKEN COOL…

Lasure jaagt de melodieën – moeiteloos trippend tussen jazzy piano, beestige beat, cool klinkende blokfluit (jazeker!), fluisterende drum en heerlijke hiphop – gezwind de zaal in. Hij speelt en zingt met een vlijmscherpe concentratie waaruit af en toe een vonk spelplezier spat. Verbelen staat er als een actrice die zichtbaar Geniet (met een grote ‘G’) van de speelse, sensuele soundscape waarmee Lasure haar omgeeft. Ze rapt de doortimmerde songs met opmerkelijk gemak én glasheldere dictie. ‘I want to serve you, the biggest lasagna of words, you’ve ever eaten. Or heard’, klinkt het in een van de eerste nummers. In de songs loodst ze je langs first dates, nachtelijke avonturen en spits geformuleerd gepieker over de liefde vinden, jezelf vinden, onzeker zijn over je lijf, verliefd zijn in een zomer waarin een oorlog oplaait, …

Het thema is veelbezongen, maar de woorden en metaforen – ‘I’m living from piss to piss, I feel like the lips around the kiss’ of ‘I have the nerves of a litter of kittens’ en ook ‘Stop dating like a capitalist’ – zijn fris, strak en geestig. Meestal rapt/zingt Verbelen, soms neuriet ze of laat ze haar elektrische gitaar janken.

Zo secuur en weelderig de teksten en de muziek zijn gecomponeerd, zo flauwtjes zijn de danspasjes van Verbelen. Zijn we muggenzifterig? Natuurlijk.

Zo secuur en weelderig de teksten en de muziek zijn gecomponeerd, zo flauwtjes zijn de danspasjes van Verbelen. Zijn we muggenzifterig? Natuurlijk. Die muziek én die teksten zijn werkelijk steengoed. De sensuele glitterkostuums van regisseur Suze Milius zijn uitgekiend. Emanuel Nijkerks belichting is in alle soberheid magistraal (met dank aan een rechthoekig canvas dat tijdens de voorstelling achter het duo oprijst en dankzij een Marc Rothko-achtige belichting evolueert van zonsondergangsfeer tot nachthemelgevoel). Dan mag ook de dans buitengewoon zijn.

Doet dit afbreuk aan het genieten? Totaal niet. Want die zorgeloze danspasjes zijn bovenal een ongegeneerde en spontane reflex van schitterend spelplezier. Dat is verrukkelijk om naar te kijken én te luisteren. Waren alle tsaren maar zo vredelievend en virtuoos.