Philippe Geubels gaat naakt in ‘Geubels gaat in bad’

Niemand kan zo relaxed het podium op wandelen als Philippe Geubels. Op pantoffels en gekleed in niets meer dan een zwarte badjas sloft hij rustig de scène op in Geubels gaat in bad.

Op het podium staat, uiteraard, een prachtig ligbad. Het is een wit exemplaar met zilveren pootjes. En het ‘visualiseert’ de spanningsboog van de voorstelling: Geubels is van plan om een lekker warm badje klaar te maken. Met veel badschuim. Pas als het water perfect op temperatuur is en de hitte van het water je geen bokkesprongen laat maken in de badkuip, is het bad klaar. Net als de show.

Als het water perfect op temperatuur is en de hitte van het water je geen bokkesprongen laat maken in de badkuip, is het bad klaar. Net als de show.

Dat leest simpel. Dat is het niet. Geubels opent de avond met welgemikte moppen over zijn outfit en het ‘pijpen’-perspectief van de eerste rij. Hij schakelt vlotjes naar grappen over de babysit en plaagtelefoontjes plegen vanuit zijn bad met ‘Robert van Engie’ en de tuinhuisleverancier. Wanneer de lach lekker door de zaal golft, wandelt hij een eerste keer naar het bad. Hij gaat op de rand zitten en lanceert – na een mop over hypochondrie – een eerste, doodeerlijke bekentenis over toiletangst. Uiteraard volgt er nadien nog een stevige mop. Maar de toon is gezet: Geubels staat niet alleen zo goed als naakt op de scène. Hij geeft zich ook figuurlijk bloot.

Hij doet wat volgens de regels van de comedy eigenlijk niet kan of mag: voluit op de rem staan en de sfeer volledig doen kantelen van hilarisch naar ingetogen en ernstig. De inspiratie komt van het door hem gepresenteerde televisieprogramma Taboe. Na enkele dagen samenhokken met enkele mensen die ‘iets’ delen – van een leeftijd tot een beperking of gender – lachte hij met hen in een korte comedyshow. Dat leverde fantastische televisie én comedy op. Maar zichzelf helemaal blootgeven op een scène, is ook voor hem wennen. Vertellen zonder de draagkracht van een schaterlach voelt naakt, ondervindt Geubels. Hij staat tijdens die momenten minder stevig dan wanneer hij met schaterscherp kan schieten. Tijdens die momenten zoekt hij letterlijk steun bij de badkuip.

Vertellen zonder de draagkracht van een schaterlach voelt naakt, ondervindt Geubels.

De eerste keer dat hij de sfeer doet kantelen, voelt nogal abrupt aan. Maar hij doet het nog een paar keer tijdens een show waarin hij zichzelf vooral als zoon, echtgenoot en vader portretteert. Heel even komt de geëngageerde burger piepen – ‘Van mij mogen alle vrouwen een week menstruatieverlof krijgen, ze worden toch een kwart minder betaald dan hun mannelijke collega’s’ – maar in een badjas op de barricaden kruipen, is nogal delicaat dus dat doet hij niet veel. Eigenlijk iets te weinig dan verhoopt.

Wat hij wél doet: de zaal laten gieren én grienen over herkenbaarheden uit het normale leven, en de dood. Zonder te veel te verklappen: die volgende keren waarin hij de show van komisch naar tragisch doet kantelen, zitten vernuftig verstrengeld in de show en de grappen. Hoe hij over zijn moeder en de impact van haar dood vertelt, bijvoorbeeld, is imposant droef en geestig. En hoe hij het pijnlijkste verhaal uit zijn leven met veel tederheid en humor koppelt aan het even hilarische als rakende slotbeeld in bad, zorgt ervoor dat het slotapplaus er een is met een lach én een traan.