Met Don Giovanni heeft Opera Ballet Vlaanderen nóg een voltreffer te pakken. Dat ligt niet enkel aan de machtige muziek van Mozart. Maar ook aan de eenvoudige, kleurrijke én niet van humor gespeende regie van Tom Goossens.
Goossens is één van de revelaties van de afgelopen jaren in de operawereld. De man startte zijn schitterende carrière in 2017, in een aftandse havenloods in Oostende. Daar presenteerde hij al Mozarts guitige Don Giovanni (1787) als de guitige voorstelling Don Juan. Meteen werden de sterktes van Goossens duidelijk. Hij weet een eeuwenoud libretto zó te bewerken dat de ziel bewaard blijft én een eigentijdse klank krijgt. Hij is een uitmuntende spelregisseur die acteurs én zangers tot uitzonderlijke sterke spelprestaties brengt. En met de cruciale hulp van componist Wouter Deltour met wie hij De Schone Compagnie runt – hij slaagt er telkens in om de muziek perfect in zijn regie te passen.
Deltour en Goossens groeiden intussen uit tot een van de hardst werkende kunstenaars uit de sector. Met hun De Schone Compagnie leverden ze bijna jaarlijks een verse, geestige productie af. Daar spatte telkens het spelplezier en de liefde voor muziek van af, en topmuzikanten plus topacteurs vormen steeds een stevige, homogene groep.
Maar op dit moment zijn Deltour en Goossens even apart aan de slag. Deltour gooide hoge ogen met Chapters of Celebration, de voorstelling die hij samen maakte met Benjamin Abel Meirhaeghe. Goossens repeteert volop aan de zaalversie van Midzomernachtsdroom. Jawel, net nadat hij dus bij Opera Ballet Vlaanderen zijn Don Giovanni aan de wereld toonde.
Wat James Cameron voor mekaar krijgt met zijn nieuwe film Avatar. Fire and Ash – je meer dan drie uur sprakeloos aan het scherm gekluisterd houden – daarin slaagt Goossens met zijn Don Giovanni.
Ons oordeel in een zin? Wat James Cameron voor mekaar krijgt met zijn nieuwe film Avatar. Fire and Ash – je meer dan drie uur sprakeloos aan het scherm gekluisterd houden – daarin slaagt Goossens met zijn Don Giovanni. Een gigantisch groot verschil tussen beide meesterwerken: Cameron haalt echt alle technische snufjes uit de kast. Goossens heeft de sleutel van de kast met special effects in het afvoerputje gemikt.
Hij sloeg wél de handen in elkaar met enkele toptalenten: choreografe Femke Gyselinck en kostuumontwerper Sophie Klenk-Wulff. Die laatste stak zowel koorleden als hoofdrolspelers in eenvoudig maar kleurige outfits stak. Gyselinck choreografeerde echt elke beweging van de zangers, de koorleden én de kippen (neen, dit is geen flauw grapje). Wie de laatste zin leest, zou durven denken: ‘Aiaiai, dat wordt een gekunsteld boeltje om drie uur naar te turen’.
Het tegendeel is waar. Het verhaal van vrouwengek Don Giovanni ontvouwt zich met een verrassende vanzelfsprekendheid en elegantie.. Don Giovannie is een man die één echtgenote te weinig vindt. Hij papt het voortdurend aan met andere dames, met de hulp van zijn assistent Leporello en een lijstje zo lang als een catwalk. Uiteindelijk leert Don Giovanni zijn lesje. Goossens vertelt dit verhaal op een scène met een zwarte catwalk – die van jardin (links) naar cour (rechts) loopt – en een sobere, zwarte ladder tussen hemel (de toneeltoren), aarde (het podium) en de brandende hel (ruimte onder het podium). Dat zijn de enige tastbare decorstukken zijn. ‘Tastbare’ decorstukken? Jawel. Want lichtontwerper Dennis Diels zorgt voor drie uur uitgepuurde lichtmagie die het verhaal perfect ondersteunt en de scène een magische gloed geeft. Less is more krijgt in deze productie een virtuoos lichtrandje.
De hele setting oogt zo fantastisch omdat de prestaties van koorleden, zangers en het orkest onder de secure leiding van dirigent én klavecimbelspeler Francesco Corti zo fenomenaal zijn.
Maar die hele setting oogt zo fantastisch omdat de prestaties van koorleden, zangers en het orkest onder de secure leiding van dirigent én klavecimbelspeler Francesco Corti zo fenomenaal zijn. We wikken echt onze woorden. Maar tijdens de première was het publiek gul met open doekjes. Enkel en alleen omdat de muzikanten excelleren. En omdatde performers zo gul zijn met diep doorleefde, oprecht gespeelde en werkelijk perfect gezongen scènes. Vooral Reinout Van Mechelen als Don Ottavio, Michael Mofidian als Leporello en Ariana Vendittilli als Donna Elvira zingen en acteren met het hart op de tong. Ook sopraan Marie Lys als Donna Anna zet ijzersterke prestaties neer. Maar zij vergeet heel soms – tijdens het zingen van de mooiste aria’s – te acteren en haar tegenspelers bij haar spel te betrekken.
Het maakt van deze Don Giovanni een compleet andere maar even indrukwekkende ‘must-see opera’ als Intolleranza 1960, de overrompelende productie waarmee Opera Ballet Vlaanderen het jaar aftrapte.
Don Giovanni van Opera Ballet Vlaanderen is nog tot 31/12 te zien in Opera Gent en van 8/01 tot 20/01 in Opera Antwerpen.
Dit graag gelezen? Lees dan ook: ‘Ravel componeerde verbluffende machinerieën’