Komiek Maarten Westra Hoekzema weet welk T-shirt Tom Waes nodig heeft

‘Ik had eigenlijk neen moeten zeggen’. Zo heet de derde comedyshow van Maarten Westra Hoekzema. Die geestige titel liet hij ook op T-shirts zetten…

Als een avondje op café met je beste vriend(in) waarin er volop geluisterd wordt naar elkaar, gelachen wordt om elkaar, gehuild misschien en bakken al dan niet nuttig advies over elkaar wordt uitgestort. Zó voelt een avond in het gezelschap van Maarten Westra Hoekzema. De uit Nederland afkomstige en in Antwerpen wonende komiek laat met Ik had eigenlijk neen moeten zeggen zijn derde comedyshow op de wereld. Bij deze show hoort ook merchandise. Want Hoekzema verkoopt koffiemokken én T-shirts waarop die titel staat. Fel gegeerd bij, zo beweert de komiek, bij onder meer Tom Waes en zwangere vrouwen die nog een outfit zoeken om in te bevallen…

Hoekzema verwelkomt zijn publiek vanop een scène die vrij kaal oogt. Centraal: het licht van een spotje op een stoffen schijf die oogt als een rode zon of volle maan, afhankelijk van de lichtkleur. Daarmee heeft Hoekzema voldoende. De show voelt dan ook als een soort luchten van het hart op een door maanlicht gekuste nacht. Hoekzema trapt de solo af door te vertellen over het moment in zijn leven – het zoveelste soortgelijke moment in zijn bestaan – waarop zijn schamel gestutte leven in elkaar dreigt te storten als een hoge berg vuile afwas. Want zijn management gaf er de brui aan, de belastingdienst schakelde een versnelling plus aanmaning hoger en zijn vrouw kwam met nieuws dat hem tegelijkertijd zielsgelukkig en diep ongelukkig maakte. Maarten zou vader worden. ‘Een straatarme vader’, was meteen de tweede gedachte die door zijn paniekerige kop schoot.

Gelukkig is er een goede treinverbinding naar Deventer. Daar woont zijn 99 -jarige oma. Zij blijkt een vat vol levenswijsheid. Geregeld spoort Hoekzema erheen. Op momenten dat geen mens – ook hijzelf niet – nog Maarten Westra Hoekzema gelooft, is er altijd zijn oma nog. Bij haar tankt hij moed, zelfzekerheid, wijsheid en een pittige portie zelfrelativering. Misschien kweekt hij er ook het buikje dat een verbijsterend pronte rol speelt in het buiksprekersluikje van de show?

Met meer dan veertig lentes op de teller en een peuterdochter in huis beschouwt Hoekzema zichzelf als een laatbloeier. Maar hij is wél een laatbloeier die geweldig geestig, warm en met mededogen (voor zichzelf en zijn medemens) kan vertellen. Westra Hoekzema heeft ook ervaring als toegewijd leerkracht. In geuren en kleuren vertelt hij over zijn avonturen als dramadocent. Een beleefd bericht aan elke leerkracht die de voorstelling zal bijwonen. Na het bijwonen van deze voorstelling, kan je nooit nog de leraarskamer betreden zonder te denken: ‘de lerarenkamer: een kerkhof van dromen en idealen’… En elke toeschouwer die na deze show in een workshop belandt waar een goedbedoelende coach komt aandraven met de fabel dat je je lichaam moet laten spreken, zal prompt aan de goddelijke demonstratie van Hoekzema terugdenken. Met de slappe lach tot gevolg. U weze gewaarschuwd.

Met Ik had eigenlijk neen moeten zeggen levert Maarten Westra Hoekzema een geestige avond af over een man die de wereld het liefst al een speeltuin zou blijven zien. Maar een positieve zwangerschapstest beslist daar anders over…

Deze laatbloeier en zelfverklaarde ‘droeftoeter’ heeft nog behoorlijk wat groeimarge in te halen. Bij elk slokje dat hij van zijn glas neemt, pletst het ritme van de show neer. Hij mag zichzelf gerust wat minder ongemakkelijke stiltes gunnen en nog meer te bloeien in al zijn laattijdigheid. Met deze ik had eigenlijk neen moeten zeggen levert hij een geestige avond af over een man die de wereld het liefst als een speeltuin zou blijven zien. Maar een positieve zwangerschapstest beslist daar anders over. Ook hij belandt toch holderdebolder in een fase met meer ernst en verantwoordelijkheidszin. Daar staat hij met grote ogen naar te kijken. Grote ogen, een warm hart en handen die hij uit de mouwen wil steken. Onder meer om de meest geweldige papa te durven zijn of of om bij te klussen. En vervolgens om zijn volgende show te schrijven over de hilarische vaderschaps- en bijklusavonturen.