Een nieuwe cabaretdiva est arrivée en ze heet Valentina Tóth

De uit Leeuwarden afkomstige en in Gent wonende Valentina Tóth blies tijdens Theater Aan Zee het publiek achterover met haar wervelende show Wildbloei. Je verliet de zaal en wist: een nieuwe cabaretdiva est arrivée.

Op de scène staat niets meer dan een ravenzwarte vleugelpiano. En de achterkant van het podium is behangen met lange doeken, belicht in de regenboogkleuren. Eenvoudig, kleurrijk en allerminst opmerkelijk. Tot Tóth verschijnt, is er dus weinig te zien op het podium. Daarom halen de puberjongens voor me – ze wonen de voorstelling bij met hun ouders – hun smartphone boven en kijken tot net voor Tóths opkomst – naar de atletiekwedstrijden op de Olympische Spelen.

Van zodra Tóth op wervelt – ‘Hallo, ik ben Valentina Tóth’ – spelen er zich twee voorstellingen voor mijn ogen af. De onwaarschijnlijk straffe, vrolijke, ontroerende, kleurrijke, muzikale en o zo geestige maar evengoed pijnlijke show die Tóth met hart en ziel speelt. En het kleine, intieme toneelstukje dat zich tussen de twee – steeds meer verbouwereerde – broers afspeelt.

Die arme jongens, en met hen de ganse zaal, begrijpen amper wat hen overkomt. Tóth fladdert in haar witte blouse, zwierige blauwe rok en hemelsblauwe pumps naar haar piano en toont meteen haar kunsten. Grote kunst. Als vijftienjarige was Tóth een van dé beloftevolle concertpianistes ter wereld. ‘Daar hangt een jeugdtrauma aan vast’, vertelt ze tussen het pianospelen door. Na die muzikale intro verklapt ze haar plan: ze wil een stuk over de hysterische vrouw spelen. ‘Yep, ik ben er lekker ook eentje!’ Daarom zal ze enkele personages vertolken – vaak met wortels in haar eigen leven – die zij beschouwt als ‘hysterische vrouwen’. En ze zal dat zó doen dat je beseft: een nieuwe cabaretdiva est arrivée.

In een bijna twee uur durende rollercoaster aan emoties geeft Tóth even hilarisch als overtuigend gestalte aan ‘hysterische vrouwen’.

In een bijna twee uur durende rollercoaster aan emoties geeft Tóth even hilarisch als overtuigend gestalte aan ‘hysterische vrouwen’. Onder hen: de Griekse mythologische vrouwen Medea en Medusa maar ook een verkrampte leerkracht uit haar gymnasium die opstapt na pestgedrag van een collega. Zo droog dit voorgaande zinnetje leest, zo sprankelend en bont is de manier waarop Tóth die scène speelt en zingt. Zingt, jawel. Tóth is naast een getalenteerde pianiste ook een geweldige (opera)zangeres. Zowel achter de piano als ernaast zet ze die stem gretig in om flink uit te halen.

Dat komt geweldig van pas bij, bijvoorbeeld, de gepeste leerkracht. Maar evengoed bij haar vertolking van haar pianodocente. Of van een gezin dat compleet aan de grond belandt – een vlijmscherpe verwijzing naar het toeslagenschandaal in Nederland –, of haar sketch over een vrouw met piemeltjesdiadeem die droomt van haar huwelijk, en van wraak….

Alle secuur gecomponeerde scènes zijn doordrenkt van spelplezier, kleurige outfits en lyrische zangstonden. Ze waagt zich zelfs aan zowat dé beroemdste aria uit de operageschiedenis, de aria van de Koningin van de Nacht in Mozarts Die Zauberflöte. Ook virtuoos pianospel, subtiele interactie met het publiek én haar diepste twijfels geven de show body. Denk nu niet dat ze haar onzekerheden pront uitstalt en bedelt om medelijden. Integendeel. Tóths pijn en frustraties zitten kundig verweven in de personages en de beklemmende situaties waarin deze figuren verzeilen. Zoals bodyshaming, vernedering en bedrog.

En dan moet de apotheose nog komen! Natuurlijk verklappen we die niet. We verklappen wél hoe die intieme ‘voorstelling’ tussen de broers op de rij voor ons eindigde. De twee evolueerden van stoïcijns toekijken, tot steeds meer gniffelen, tot smakelijk lachen wanneer Tóth een personage speelt dat seksueel vernederd wordt, tot betrapt en doodstil luisteren naar het lied na die felle scène, tot met open mond staren naar de verrukkelijke apotheose, tot – uiteindelijk – compleet in de war rechtstaan en beseffen dat ze een onvergetelijke avond meemaakten die de ontpoppende man in hen minstens een tikkeltje veranderde.

Want Wildbloei is onvergetelijk straf cabaret, met een sterk statement over onbekommerd kwetsbaar, vrolijk, romantisch vrouw zijn ondanks vernederende blikken, woorden en gedrag.

Want Wildbloei is onvergetelijk straf cabaret, met een sterk statement over onbekommerd kwetsbaar, vrolijk, romantisch vrouw kunnen zijn ondanks vernederende blikken, woorden en gedrag. Een nieuwe cabaretdiva est arrivée, dat bewijst Tóth met verve in deze show.