Een meesterlijke Meskerem Mees loodst je door de stormachtige dansvoorstelling ‘Exit Above’

Anne Teresa De Keersmaeker – huischoreografe van het Brusselse dansgezelschap Rosas – floot T.C. Matic-icoon Jean-Marie Aerts, singer-songwriter Meskerem Mees en bluesgitarist Carlos Garbin bij zich. Zij brouwden een soundscape die de Rosasdansers én het publiek vleugels geeft.

Nu begrijpen we waarom choreografe Anne Teresa De Keersmaeker met fonkelende ogen aan Knack Focus vertelde over haar samenwerking met Aerts en Mees. Aerts zorgde voor enkele indrukwekkende composities, woest kolkend en golvend tussen rock en techno. En Mees ontpopt zich tot de diamant aan de kroon van deze voorstelling. Natuurlijk overdrijven we niet. Met haar glasheldere, krachtige zangstem brengt ze tedere songs op een indrukwekkende manier.

Mees ontpopt zich tot de diamant aan de kroon van deze voorstelling. Natuurlijk overdrijven we niet.

Die manier is: met alle kracht en lenigheid die in haar frêle lichaam zit, al zingend meedansen met de getrainde dansers van Rosas. Dat dansen gebeurt op een subtiel vormgegeven podium van kunstenaar Michel François. Middels een gigantisch, transparant plastic zeil suggereert hij een storm. En met het slim inzetten van onder meer stroboscopisch licht laat hij het onweren. Hij doet dat zo secuur dat de effecten prachtig én onheilspellend zijn. Zoals de natuurelementen.

In die setting opent Mees de voorstelling. Ze citeert uit Angelus Novus. Dat is een essay van de Duitse filosoof Walter Benjamin over het schilderij ‘Angelus Novus’ van Paul Klee. Op dat schilderij is een engel te zien die, volgens Benjamin, op het punt staat in de stormachtige toekomst te tuimelen. Die engel wordt fantastisch vertolkt door danser Solal Mariotte.

Dan lanceert De Keersmaeker het andere thema van de voorstelling: wandelen als basisbeweging van de mens. Een beweging die aanzet tot denken én dansen. Mees zingt vervolgens haar rakende versie van Robert Johnsons Walking Blues. ‘I go walking.’ Ze zingt te midden de dertien stappende dansers.

Exit Above vertaalt bezorgdheid om het klimaat en om hoe we met elkaar plus onze omgeving omgaan in véél dans en dansers die over het podium razen als steekvlammen. Je komt ogen tekort.

Vanaf dan vertaalt Exit Above de bezorgdheid over het klimaat en hoe we met elkaar plus onze omgeving omgaan in véél wervelende dans en dansers die over het podium razen als steekvlammen. Van woeste danssolo’s, met mime gekruide liefdesduetten en feestelijke groepschoreografieën die in elkaar vervloeien en de dansers uitdagen tot virtuoos voetenwerk. Je komt ogen tekort.

Mees doet zo goed mogelijk mee. Soms staat ze stil, terwijl de dansers om haar heen stormen. Dan staat ze als een machteloze Prospero – de magiër / wetenschapper uit Shakespeares The Tempest waarnaar enkele scènes vaag verwijzen – in het midden van de storm. Of ze danst mee vanop een positie waar ze net iets minder snelheid moet maken. Is dat jammer? Integendeel. Daardoor beweegt Mees zoals velen van ons momenteel door de wereld bewegen: je zo goed mogelijk overeind houdend, de moed nooit verliezend maar wel soms verbijsterd om je heen kijkend naar alle sociale, politieke en klimatologische stormen die zich afspelen.

Het maakt Exit Above tot een overweldigende voorstelling met een grillig ritme, zoals de tijd waarin we leven. De Keersmaeker kiest resoluut niet voor een gepolijste voorstelling maar voor dansante chaos die een lust voor het oog is, een wake-up-call voor de ziel én een uitnodiging aan jong muzikaal en dansant talent om zich volledig te geven. En of dat gebeurt.

Je ziet de mens feesten, crashen, reflecteren, spelen, excelleren. Én je hoort de mens. Want af en toe is Exit Above  gewoonweg een steengoed concert van twee ijzersterke muzikanten en een meesterlijke Meskerem Mees die te midden hijgende dansers het publiek sublieme schoonheid én integer verwoorde statements schenkt. Respect!