Jessa Wildemeersch debuteerde dit voorjaar met de roman De madonna van het moeras. Ze bewerkte de roman tot een gelijknamige solo. Het stuk is (nog) beter dan het boek.
Wildemeersch start haar voorstelling met deze zin: ‘Mijn moeder gaf me een retraite in Rome cadeau’. In het boek lees je de zin ‘mijn moeder heeft me een retraite in Rome geschonken’ pas op de veertiende pagina. Want het boek begint met de zin ‘Brussel 2022. Het Sint-Katelijneplein ligt er ingetogen bij.’ Daar neemt Wildemeersch dus een iets grotere aanloop. Ze schetst meer context. Maar die heeft ze niet nodig op de scène. Want Wildemeersch speelt haar voorstelling bij voorkeur op locatie, in een kerk, op de plek waar normaal een altaar staat. Omdat de kern van het verhaal zich precies daar afspeelt.
Jessa Wildemeersch zwiert met haar rok en maakt haar stuk daarmee net wat dynamischer en geestiger dan haar boek.
De exacte locatie waar het verhaal zich afspeelt, is de Italiaanse kerk Chiesa Nuova in Rome. Daar gaat een eeuwenoud fresco van de Heilige Maagd Maria met kind schuil achter een enorme triptiek van Peter Paul Rubens. Dat fragiele fresco roept bij Wildemeersch’ personage herinneringen op aan een heftige periode uit haar jonge jaren.
Wildemeersch speelt de voorstelling in een eenvoudige, stijlvolle zwarte avondjurk. Met slechts een zwierige beweging verandert ze de jurk in een koket minikleedje. In het boek wisselen de locaties (Brussel, Jersey City en Rome) ongeveer hoofdstuk per hoofdstuk af. Op de scène wisselen de locaties samen met de lengte van de rok. De rok valt lang voor de volwassen vrouw die in een Italiaanse kerkje terugdenkt aan een periode uit haar jeugd. Wildemeersch draagt de jurk kort wanneer ze de energieke twintiger speelt die in New York een acteursdroom najaagt en een cafédiensterbestaan leidt.
Dat gezwier met de rok maakt het stuk net wat dynamischer en geestiger dan het boek. Dat geestige aspect komt ook mooi tot uiting wanneer de Madonna op het fresco eventjes het woord neemt. Daarvoor wikkelt Wildemeersch zich eventjes in een Mariablauw laken om als de Madonna droge commentaar te geven op de vrouw die haar aanstaart.
Er hangen ook nog enkele andere doeken maar deze voegen weinig meerwaarde toe aan het decor of het spel. Wildemeersch lijkt de lakens te hangen omdat ze denkt dat die nodig zijn. Totaal niet. Ze onderschat hier haar verteltalent dat ervoor zorgt dat je aan haar lippen hangt.
Jessa Wildemeersch onderschat haar verteltalent dat ervoor zorgt dat je aan haar lippen hangt.
Als schrijfster kan ze wel nog wat opsteken van de maakster. In haar romandebuut toont ze hoe een vrouw steeds het meisje met zich meedraagt dat tijdens het opgroeien de nodige kwetsuren opliep en geheimen met zich mee zeult. Het boek leest lekker maar het stuk kijkt lekkerder. Als actrice weet Wildemeersch nog beter speelse humor en begeestering in te zetten om haar verhaal te vertellen. Daarom is haar stuk (nog) beter dan het boek.
De madonna van het moeras van Jessa Wildemeersch reist van 28 september tot 17 november door Vlaanderen. jessa.be en moment.tongeren.be
Dit graag gelezen? Lees dan ook: Schrijfster Jessa Wildemeersch: ‘Hoe heerlijk zou het zijn als we elkaar in het openbaar de liefde mogen verklaren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier