‘Die Walküre’ van De Munt is opera van wereldniveau

Regisseur Romeo Castellucci en dirigent van De Munt Alain Altinoglu blijven een winning team. Zij maken met Die Walküre opera van wereldniveau.

Een zwarte hond, een dozijn duiven en zes prachtpaarden. Jazeker, dit is de juiste openingszin van dit verslag over de vijf uur durende trip door Wagners Die Walküre.

Wie fronst bij het lezen van ‘vijf uren’ en denkt ‘zéker niet voor mij’. Hold your horses. Want Wagners partituur is van een sprakeloos makende schoonheid die elk lid van het orkest dwingt om bombast in te ruilen voor tederheid en virtuositeit.

Hoe mondt zo’n gigantische partituur uit in een schitterende opera-ervaring? Door de juiste mensen (en dieren) in de cockpit te plaatsen. De Munt vond dat perfecte team. In de pilootstoel: de Italiaanse topregisseur Romeo Castellucci. Hij werkt de Wagnertetralogie Der Ring des Nibelungen (1876) bij De Munt af. Hij opende het seizoen in september 2023 met het indrukwekkende eerste deel Das Rheingold. Die Walküre is de tweede, nog straffere halte. Want Castellucci vindt in deze regie een nog beter evenwicht tussen indrukwekkende schoonheid en strakke soberheid. Inclusief een kleine kinderboerderij op de scène.

Wie fronst bij het lezen van ‘vijf uren’ en denkt ‘zéker niet voor mij’. Hold your horses. Wagners partituur is van een sprakeloos makende schoonheid

Zijn uitgebalanceerde regie dient een verhaal dat groots, mythisch en ontroerend is. De tweeling Siegmund en Sieglinde – hun vader is oppergod Wotan – wordt kort na hun geboorte gescheiden. Maar ze vinden elkaar terug. Op dat moment begint de opera. Siegmund is zoekt beschutting tegen een storm. En Sieglinde is getrouwd met bullebak / rover Hunding. Zij wonen in een huis waar het zwarte meubilair voortdurend rondtolt… Aan dat huis klopt Siegmund aan. Van zodra de twee elkaar zien, voelen ze een verwantschap. Ze worden verliefd. Wanneer hun vader Wotan ontdekt wat er gebeurt, treedt hij gruwelijk op.

Castellucci’s regie vertaalt het mythische naar surreële scènebeelden die je met de ogen doen knipperen. Een zwarte hond trippelt verrassend kalm tussen het tollende meubilair. Witte duiven fladderen geruisloos naar hun plek rond de zangers. Paarden staan stoïcijns kalm op het toneel waar muziek de lucht laat vibreren. Witte paardenbenen galopperen over een zwarte scène. Vlammen dansen rond rotsen. Castellucci regisseert mens, ding én dier tot een wonderlijk geheel.

Te midden zoveel visuele magie imponeren de sterke acteerprestaties van de zangers. Wotan wordt imposant vertolkt door bariton Gábor Bretz. Tenor Peter Wedd is een verdienstelijke Siegmund. Sopraan Nadja Stefanoff is een innemende, ontroerende Sieglinde. Samen tillen zij dit mythologische verhaal op tot een ontroerend verhaal dat raakt aan het wezen van een mens: resoluut je hart volgen als het aangeeft dat je je zielsverwant vond.

Wagner schreef bij dit libretto een elegante partituur die van elke zanger én orkestmuzikant virtuositeit en een tedere vertolking vereist. Gelukkig loodst dirigent Alain Altinoglu zijn muzikanten gezwind, sereen én met af en toe een kushandje door de imposante partituur. En zo bezorgt het Symfonieorkest van De Munt het publiek een uitzonderlijk intense muziekbeleving.

Vijf uur opera en elke minuut is zowel op visueel als muzikaal vlak zo ontzettend de moeite waard. Dit is opera van wereldniveau.

Die Walküre biedt vijf uur opera en echt elke minuut is op visueel als muzikaal vlak ontzettend de moeite waard. Jawel, dit is opera van wereldniveau.