De Munt haalt met Der Rosenkavalier – in een regie van Damiano Michieletto – een productie in huis die zowel de prille als de ervaren operaliefhebber zal bekoren met muzikale en visuele pracht en praal.
INSTAGRAMPROOF
De scène oogt wit en strak. Je kijkt tegen een witte wand in. In die wand is een grote opening. Die opening is met fluwelen gordijnen afgesloten. Van zodra die gordijnen zich openen kijk je binnen in een prachtige in warmwitte tinten gehulde slaapkamer. Een waar Instagramplaatje.
Dat is de setting – ontsproten aan het brein van scenograaf Paolo Fantin – waarin regisseur Damieno Michieletto zijn versie van Richard Strauss’ Der Rosenkavalier ontrolt. De opera uit 1911, met een libretto van Hugo von Hoffmannsthal, bulkt van de fijnbesnaarde romantische en walsthema’s waarin Richard Strauss uitmuntte. Michieletto laat die opera beginnen in het pikdonker. Zo kan alle aandacht éérst naar dirigent Alain Altinoglu gaan en de wervelende manier waarop hij Symfonieorkest van De Munt door de opera en de weelderige partituur loodst.
Schijnbaar moeiteloos rijgen beide sopranen prachtig gezang aan ongekunsteld en niet van humor gespeend acteerwerk.
Eens het publiek geproefd heeft van de muziek, zwaaien de gordijnen open. We kijken binnen in de slaapkamer van de waardige Fürstin Werdenberg (met finesse vertolkt door Sally Matthews). Zij deelt de lakens met haar veel jongere minnaar Octavian (meesterlijk vertolkt door Michèle Losier). De twee dames geven een masterclass ‘acteren in de opera’. Schijnbaar moeiteloos rijgen ze hun prachtig gezang aan ongekunsteld en niet van humor gespeend acteerwerk. Dat geldt overigens ook voor Herr von Faninal. Hij vertolkt de plompe neef en doet dit met karikaturale twist zonder uit te glijden in ongeloofwaardigheid. Von Faninal aast op de jonge Sophie (een imposante Ilse Eerens) en maakt haar het hof via Octavian. Octavian wordt uiteindelijk zelf verliefd op Sophie. Het hart van Fürstin Werdenberg breekt.
VIER UUR BEELDSCHONE OPERA
Die plot levert een opera op die een gulle vier uur duurt maar geen moment verveelt. Dankzij de rijke muziek, het gedreven acteren en zingen plus de uitmuntende setting waarin Michieletto en Fantin met veel oog voor detail en symboliek het verhaal vertellen.
Met een scène vol koekoeksklokken (de tijd tikt…), een enorme raaf (zo groot als in een nachtmerrie…), een scène vol witte ballonnen (want de huwelijksdroom is kwetsbaar als een ballon…), … weet Michieletto cruciale scènes in adembenemende beelden te vangen. Hoe prachtig de beelden ook, ze willen bovenal duidelijk zijn. Hetzelfde geldt voor het acteren. Dat is sterk maar eenduidig. Dat Michieletto in zijn spelregie vooral voor die veilig duidelijke vertolkingen kiest, is jammer en maakt de personages nogal vlak. Maar dit is ook een doordachte strategie om het publiek urenlang bij de les te houden. En om te entertainen? Jazeker.
Het maakt van Der Rosenkavalier een weinig avontuurlijke maar ontegensprekelijk fijne opera-avond die muzikale finesse koppelt aan oogstrelende scènebeelden én gedegen doch weinig gelaagd acteerwerk.
Der Rosenkavalier (De Munt) is nog tot 18 november te zien in De Munt te Brussel. demunt.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier