‘Den Blok’ is broos theater met een gouden hart

De Nieuwe Bazaaar is een gloednieuw gezelschap dat inzet op toegankelijke voorstellingen over sociale hangijzers. In Den Blok zetten ze eenzaamheid in the picture. Dit is broos theater met een gouden hart.

De Nieuwe Bazaaar is in 2020 boven de doopvont gehouden door Siri Backx en Hans Van Cauwenberghe (onder meer bekend van rollen in Spoed, Familie en Over water). Die laatste is een duiveltje-doet-al die zowel op televisie als in het theater al veel watertjes doorzwom. Een van zijn mooiste projecten is mogelijk C’est pas parce que tu t’arrêtes de pédaler que ton vélo va s’arrêter. Dat was een project met – niet toevallig – een sterk sociaal karakter. De veerkracht van een groepje Brusselaars en hun liefde voor leven in Brussel stond er centraal. Theater met een sociale impact maken, lijkt de levenslange missie van speelvogel Hans Van Cauwenberghe.

‘Ze mogen wel eens opruimen’, mompelde de toeschouwer voor me terwijl ze naar het decor keek. Dat decor is letterlijk een rommeltje, een hoop bij elkaar geschoven kasten, dressoirs, stoelen en tafels.

Die missie wordt tamelijk goed volbracht in Den Blok. De voorstelling ging in première in openlucht, tijdens de Zomer van Antwerpen. Op een strook gras met zicht op het voetbalstadion van Berchem Sport. ‘Ze mogen wel eens opruimen’, mompelde de toeschouwer voor me terwijl ze naar het decor keek. Dat decor is een rommeltje, bestaande uit een hoop bij elkaar geschoven kasten, dressoirs, stoelen en tafels. Het is een rommeltje waaraan ook de personages zich ergeren. Want alles speelt zich af in de centrale inkomhal van een appartement. Het appartement van Mijnheer De Moor. De man overleed al een tijd geleden maar zijn lichaam werd pas weken na zijn dood ontdekt. Zijn nichtje Eva (energiek vertolkt door Dagmar Dierick) besluit om zijn appartement leeg te halen, en er zelf in te trekken. Vandaar alle rommel en oude meubels op de speelvloer….

Ze komt terecht tussen een bende verzuurde buren. Onder hen Oswald (een als steeds ijzersterke, potige Tom Van Bauwel) en FC De Kampioenenster Danni Heylen als de immer zorgelijke buurvrouw Alice. Vooral Kristine Van Pellicom biedt vurig en niet van humor gespeend weerwerk aan dit duo als de opgedirkte buurvrouw-met-hondje Isabelle.

Den Blok geeft zijn geheimen langzaam prijs. Maar bloeit alsnog open tot een rakende en geëngageerde muziektheatervoorstelling

Lange tijd geraakt de voorstelling niet uit het kabbelritme. Want de verhaallijn ontvouwt zich te gestaag. De regie is stroef en blinkt allerminst uit in spitsvondigheid. Niet alle spelprestaties zijn even straf. En de stemmige livemuziek van het Desguin Kwartet voegt maar weinig toe aan het geheel. Tot de schrijvers van dit stuk – Van Cauwenberghe en Siri Backx – een versnelling hoger schakelen. Eindelijk vallen de maskers af. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats, óók letterlijk want er wordt door alle bewoners aan een prachtige puzzel gewerkt. Én eindelijk wordt het publiek overvallen door ontroering.

Den Blok geeft zijn geheimen langzaam prijs. Dat maakt het tot broos theater, mét een gouden hart. Want het bloeit alsnog open tot een rakende en geëngageerde muziektheatervoorstelling dat met een eenvoudig verhaal en helder getekende personages toont hoeveel gezichten eenzaamheid heeft. En hoe eenvoudig de remedie is.