De meest sensuele, stuitende en vrijgevochten voorstelling van het jaar heet ‘Up Your Ass’

Lieselot Siddiki en Nona Demey Gallagher vertimmeren een komedie uit 1965 tot een theaterfeestje, met vettig geëngageerde glans.

Terwijl het publiek binnenkomt, lanterfant actrice Sophia Bauer over de scène. Ze draagt een hoody en een bijzonder ‘luchtige’ zwartlederen broek. (Daarover later meer.) De vloer oogt als een snelweg. Centraal staat een metalen toren met twee verdiepingen. Je mag er gerust de minimalistische replica van een pakhuis uit New York in zien. Op de bovenste etage van de toren speelt de band Jailbait (Lieselot Siddiki en Nono Demey Gallagher) stevige synthesizermuziek. De eerste etage zal onder meer dienstdoen als restaurant waarin een date seksueel uit de hand loopt…

Op een kerkhof in de Amerikaanse staat Virginia danst Valerie Solanas – de auteur van dit stuk – in haar graf.

Op het gelijkvloers start het stuk. Hoe? Sophia Bauer speelt een gefrustreerde sekswerker in het New York van de jaren 1960. Ze stapt rustig naar het centrale punt van de scène. Gaat op een trede zitten. Opent de benen. En blijkt geen onderbroek te dragen onder de lederen broek zonder kruis… Intussen kijkt ze met een blik waar lef, brutaliteit en woede vanaf druipt de zaal in. Voilà. Een straffer en betekenisvoller openingsbeeld waarin de verontwaardiging vervat zit over de positie van elke kwetsbare of gekwetste zielen in deze wereld is ondenkbaar… Op een kerkhof in de Amerikaanse staat Virginia danst Valerie Solanas (1936 – 1988) – de auteur van dit stuk – in haar graf.

Solanas schreef deze komedie (haar enige, overigens) in 1965. Zij was een schrijfster en feministe die het leven ten volle leefde, ondanks een traumatiserende jeugd met incest, armoede en dakloosheid. Ze geloofde dat de wereld een betere plek zou zijn als die enkel geleid zou worden door vrouwen. Up Your Ass is een grotesk bewijs van die stelling. Ze vroeg aan Andy Warhol om het stuk te regisseren. Hij weigerde. Omdat hij nadien weigerde om de tekst terug te geven, schoot Solonas hem op 3 juni 1968 neer. Nadien werd ze opgenomen in een psychiatrische instelling.

Siddiki en Demey Gallagher voeren een kleine, krachtige spelersploeg aan. Naast Sophia Bauer zijn dat Bavo Buys, Lucie Plasschaert en Lucas Van Der Vegt. Dat zijn niet toevallig stuk voor stuk acteurs die ook al te zien waren bij Werktoneel, Wolf Wolf en Camping Sunset. Dat zijn jonge collectieven die allemaal ontsproten aan de Gentse opleiding KASK. KASK levert sprankelende jonge makers af die een broertje dood hebben aan hokjes. Een ‘KASK-golf’ zorgt momenteel voor fris, grensverleggend en multimediaal theater dat niet zozeer ‘mooi’ maar overrompelend speels, politiek, poëtisch, onderhoudend en literatuur minnend – tegelijk! – wil zijn én is.

Overweldigend, sensueel, stuitend én politiek theater dat rockt, doet lachen én met veel branie plus pruikenplezier scherpe vragen uitlokt over de wrede wijze waarop de maatschappij omgaat met slachtoffers van wreedheid.

Up Your Ass is daar het voortreffelijke bewijs van. Zonder te veel te verklappen: dollend met kleine Ferrari’s, nepborsten, XXL-pruiken, opvallende pumps, nepdrollen én straf acteertalent dat grotesk spel feilloos combineert met geloofwaardig spel weet deze bende een verguisde komedie uit 1965 op te tillen tot overweldigend, sensueel, stuitend én politiek theater dat rockt, doet lachen én met veel branie plus pruikenplezier scherpe vragen uitlokt over de wrede wijze waarop de maatschappij omgaat met slachtoffers van wreedheid.

De jonkies op scène delen een werkpuntje: schaven aan een (nog) betere dictie. Maar dat deze muggenzifterige kritiek overstemd wordt door de rockende muziek en duizelingwekkende oneliners, is volkomen terecht.