‘Creature’ van Opera Ballet Vlaanderen: steengoed gedanst, matig geregisseerd

De Brits-Indische choreograaf Akram Khan toont in Creature een wezen dat ‘getest’ wordt op buitenaardse leefomstandigheden. Dat levert prachtig ballet op, ondanks een wat warrig ‘verhaal’.

‘Oei, hij glijdt uit!’

‘Ai, ze laten hem vallen.’

‘O, neen, hij krijgt geen adem meer.’

‘Shit, heeft hij zijn hoofd nu tegen een houten balk geknald?’

Dit zijn slechts enkele van de o zo rustgevende gedachten die oppoppen terwijl je van Creature ‘geniet’. Hoofdrolspeler Philipe Lens heeft het niet makkelijk. Akram Khan laat hem als ‘het wezen’ alle hoeken van de kamer zien. Die kamer bestaat uit drie torenhoge wanden van gestapelde blaken. Een XL-blokhut, zo je wil.

De dansers van Opera Ballet Vlaanderen dansen met hart en ziel, zonder in overacting te verzuipen. Ook al begrijp je niet alles wat er gebeurt. Hoe dit alles wordt gedanst, is een lust voor het oog.

In die blokhut ontrolt Khan een verhaal dat wortelt in Georg Büchners klassieker Woyzeck – een verhaal over de jonge soldaat Woyzeck die samenwoont met Marie en zijn gezin tracht te onderhouden door zich kandidaat te stellen voor proeven. Tot Marie vreemdgaat met de majoor die de proeven organiseert… Creature start bij die liefde van twee jongvolwassenen – Woyzeck (majestueus vertolkt door Philipe Lens) en Marie (evengoed integer en indrukwekkend vertolkt door Ruka Nakagawa). De twee lijken in de blokhut op hun ‘lot’ te wachten. Dat lot wordt bepaald door een majoor. Hij heeft zijn wit leger de opdracht om Woyzeck een resem proeven te laten ondergaan. Doel? Als hij de proeven overleeft, dan zal de mens dat op een niet-aardse planeet ook kunnen.

Die proeven? Dat zijn, onder meer, in een helm die de zuurstofinname beperkt, overleven in koude (verbeeld door Lens off-stage te gooien in een ruimte waar het zo koud is dat de mist het podium op slaat). Hem tergen door met zijn geliefde te stoeien. Denken we… Zonder hulp van het programmablaadje tast je wat in het duister. Zo heel erg is dat niet. Want het balletensemble toont zich, nog maar eens, in waanzinnig goede doen. Je ziet aan de kleinste, met perfectie en dansplezier uitgevoerde beweging, dat hier een jonge, gedreven en uiterst getalenteerde dansploeg op de bühne staat die zich voluit in het avontuur met Khan gooit.

Een balletvoorstelling die imponeert dankzij de enorm getalenteerde dansers en ondanks een wat onbeholpen regie

Ze dansen met hart en ziel, zonder in overacting te verzuipen. Ook al begrijp je niet alles wat er gebeurt. Hoe dit alles wordt gedanst, is een lust voor het oog. Hoe dit alles door het orkest wordt omhuld met muziek, is een genoegen voor het oor.

Het maakt Creature tot een balletvoorstelling die imponeert dankzij de enorm getalenteerde dansers en ondanks een wat onbeholpen regie die er niet volledig in slaagt om het verhaal te vertellen.