Cirque du Soleil kan nog harder schijnen dan het doet in het verbluffende ‘Alegría – The New Light’

Wie de allerbeste acrobaten ter wereld wil zien, trek naar Alegría – The new light van Cirque du Soleil.

De pientere lezers merken op dat we niet schrijven: ‘wie de allerbeste circusvoorstelling wil zien’. Want dat is Alegría – The New Light (nog) niet. Uiteraard is het potentieel in overvloed aanwezig. Het Canadese Cirque du Soleil verbaasde in 1994 de hele wereld met hun eerste versie van Alegría. De show vertelt, losjes, het verhaal van het land zonder koning. De nar wil het tot koning schoppen. De elfjes, de vurige Bronx-figuren en de Aristocraten komen in opstand. Gelukkig overwint de liefde, de vreugde (‘Alegria’ betekent ‘vreugde’ in het Spaans) en de vrijheid van de burgers. In de verrassend knus aanvoelende tent – er kunnen nochtans 2500 toeschouwers in – verbaasde de show wereldwijd al meer dan 14 miljoen mensen. Om de 25^ste verjaardag van de show te vieren, boende Cirque du Soleil de show op met, naar eigen zeggen, frisse accenten in regie, acrobatie en kostuums. Eerlijk? Het oogt simpelweg magnifiek.

Om de 25^ste verjaardag van de show te vieren, boende Cirque du Soleil de show op met, naar eigen zeggen, frisse accenten in regie, acrobatie en kostuums. Eerlijk? Het oogt simpelweg prachtig.

Dat geldt ook voor de scenografie – think Tomorrowland – die ronduit spectaculair is en perfect is afgewerkt. De lichtgevende staf van de overleden koning draait bij aanvang moederziel alleen rond op het draaitoneel terwijl het publiek binnen sijpelt. Twee lichtmannen klimmen in de nok van de tent om met grote, wendbare spots de acrobaten en clowns steeds in het mooiste voetlicht te plaatsen. In het decor zélf zitten ook ontelbaar veel lampjes verwerkt waardoor het hele decor – inclusief rekwisieten zoals hoepels of schommels – voortdurend fonkelen en glitteren. Van zodra de nar de koningsstaf steelt, start de show.

Naast het decor blinken uiteraard ook alle zorgvuldig afgewerkte, met kitsch flirtende kostuums en de machtige mooie make-up. De clowns ogen als en zijn iets te voorspelbare clowns in typische kostuums. De kleine clown draagt een weliswaar prachtig jasje met veel te grote kleurrijke broek en bonte hoed. De slungel draagt een schitterend strak pak met hoge tovenaarshoed. Geeuw. De acrobaten daarentegen lijken stuk voor stuk naar de aarde neergedaalde elfen. Zowel de luchtacrobaten, de vuurgoochelaar, de slangenmensen, de trapezekunstenaars, de hoepelacrobate,… Ze lijken uit een andere wereld te komen. Door hun kostuums, de make-up én, vooral, door het buitenaardse niveau van hun acrobatiekunsten.

De acrobaten daarentegen lijken stuk voor stuk naar de aarde neergedaalde elfen. Zowel de luchtacrobaten, de vuurgoochelaar, de slangenmensen, de trapezekunstenaars, de hoepelacrobate,… Ze lijken uit een andere wereld te komen. Door hun kostuums, de make-up én, vooral, door het buitenaardse niveau van hun acrobatieën.

Die acrobaten zijn bijna onmenselijk goed. Voorbeeldje? In de eerste acrobatiescène spurten de acrobaten het podium op met lange, houten, buigzame stokken. De acrobaten springen op die stokken, buitelen en maken er een menselijke piramide die zelfs niet wankelt. De act van de trapezekunstenaars – terwijl het wereldberoemde nummer Alegría live gebracht wordt – brengt de hele tent in extase. En wat de slangenmensen uitspoken, zou zelfs slangen verrassen. Dat de vuurgoochelaar de tent niet in de fik stak, verbaast ons nog steeds. En hoe de luchtacrobaten metershoog in de tent in elkaars armen vliegen, doet zelfs vogels fronsen. Je zit erbij, kijkt ernaar en gelooft je ogen amper.

Wat helaas ook amper te geloven is, is de toch wat achterhaalde opbouw van de show. Als je pretendeert een van de beste circussen ter wereld te zijn, mag je anno 2025 echt met iets inventievers op de proppen komen dan een show die een nogal typische opeenvolging is van clownsnummers en bloedstollend straffe acrobatienummers, losjes met elkaar verbonden door een nar wiens vertolker het beste van zichzelf geeft maar weinig speelruimte krijgt binnen de strakke regie. Alle acts zijn trouwens overgoten met fantastische livemuziek – gecomponeerd door René Dupéré -, gebracht door steengoede muzikanten die – aiaiai, o so 1999 – het merendeel van de avond verstopt worden achter grote, weinig betekenisvolle decorstukken…

Daarenboven zijn niet alle clownsnummers even impressionant. De belegen struikelhumor is bijna van een beledigend laag niveau tegenover de acrobatie die van onnoemelijk hoog niveau is. Pas als de clowns zich iets kwetsbaarder durven tonen – in een act met een valies die beademing nodig heeft, bijvoorbeeld – of inzetten op een geniale interactie met eerst een toeschouwer en nadien enkele rijen toeschouwers, bereiken ze eindelijk een hoger niveau én krijgen ze de tent écht aan het lachen.

Als je pretendeert een van de beste circussen ter wereld te zijn, mag je anno 2025 echt met iets inventievers op de proppen komen dan een show die een zeer gewone opeenvolging is van matige clownsnummers en bloedstollend straffe acrobatienummers, losjes met elkaar verbonden door een nar wiens vertolker het beste van zichzelf geeft maar weinig speelruimte krijgt binnen de strakke regie.

Kortom, wie de allerbeste acrobaten ter wereld aan het werk wil zien en even alleen maar bewondering wil hebben voor wat een mens wel niet kan, trekt absoluut naar Alegría – The New Light. De bevlogen bende van Cirque du Soleil zal je geen milliseconde teleurstellen. Maar de regisseur van dit wereldberoemde circus mag een voorbeeld nemen aan zijn acrobaten. De beste van de wereld. Dat is de regie nog niet. De hele tent straalt tijdens Alegría – The New Light , op het podium en in de tribune. Maar een inventievere regie kan ervoor zorgen Cirque du Soleil nog feller straalt.