Charlotte Vandermeersch toont zich van haar gelukkigste kant in de voorstelling ‘Gelukzoekers’

‘Wat is geluk?’, met die vraag trokken Mokhallad Rasem en Charlotte Vandermeersch de wereld rond. De antwoorden bundelen ze tot een ongewoon maar fris stuk.

‘Welkom op deze lezing’, zo begint Vandermeersch de voorstelling, gebaseerd op interviews die Vandermeersch en Rasem wereldwijd afnamen van mensen. Hun enige vraag: ‘Wat is geluk?’.

Vandermeersch staat in een decor dat een soort jungle van isolatiefolie lijkt. Met hier en daar een stoel. Het blijkt het atelier te zijn van de kunstenaar Nergens, vertolkt door Rasem. Beide dragen een zwarte top en lange rok. Het zijn sobere kostuums in de favoriete kleur van theatertechniekers. Alsof de twee vooral de techniekers van het geluk zijn.

‘In het theater zijn mensen tijdens de voorstelling volstrekt gelukkig. Voor even.’, zegt Mokhallad Rasem. Dat is exact de missie van deze voorstelling.

Vandermeersch heet ons welkom als ‘Evelien’. Ze vertelt over wat geluk is – ‘Geluk is willen wat je hebt – terwijl ze haar handen in een bidpositie houdt. Ze praat een tikkeltje te snel en te docerend. Net wanneer je vreest dat de voorstelling het schamele lezinggehalte niet overstijgt, breekt Mokhallad Rasem in. ‘Jij bent echt een kunstwerk. Ik ben zo blij dat ik naast je mag staan’, zegt hij tegen Vandermeersch. Hij doet dat oprecht en zonder veel tierlantijntjes. Dat is de speelstijl die Rasem gedurende de hele voorstelling aanhoudt. Of de ontmoeting tussen Evelien en Nergens écht gebeurt of slechts een droom van een van de twee personages is, wordt nooit helemaal verduidelijkt. Dat hoeft ook niet.

‘In het theater zijn mensen tijdens de voorstelling volstrekt gelukkig. Voor even.’ Dat is exact de missie van dit spelers- en makersduo. Hun personages zijn losjes op hun eigen persoonlijkheden gebaseerd: een wat impulsieve, openhartige, speelse vrouw en een oprecht luisterende, kalme man die nooit de kinderlijke verwondering verloor.

Die personages dobberen, stommelen, zingen en bouwen zich een weg langs verhalen van mensen die zochten naar een gelukkiger leven. Van de dokter die een bloemenwinkel opende naar een ontwapenend boottochtje tot het verhaal over een vrouw die haar stem (en geluk) hervond bij een zeer obscure therapeut.

Belangrijk: de voorstelling slaagt er wonderwel in om niet wollig maar soms amusant, soms ontroerend, soms bevreemdend en altijd intrigerend te zijn.

Evelien en Nergens zijn de rode lijnen waaraan verhalen, een schitterende vertolking van Charles Bukowski’s gedicht Your Life en kleine gedachtes met grootse impact zoals ‘geluk is even besmettelijk als ongeluk’ gehangen worden.

Het is wennen aan de associatieve manier van spelen en vertellen. De twee acteurs dagen je uit om je gewoon mee te laten voeren in hun voorstelling: van lezing naar dromerige ontmoeting via boottochtje naar heftige therapie tot bevrijdende dans. Die dans is trouwens de allermooiste scène, waarin Vandermeersch transformeert tot een aanstekelijke wervelwind gelukzaligheid.

Omdat niemand niet naar geluk verlangt en iedereen een gelukzoeker is, hoor je tijdens de voorstelling elke toeschouwer wel eens lachen of zuchten van herkenning of ontroering. Belangrijk: de voorstelling slaagt er wonderwel in om niet wollig maar soms amusant, soms ontroerend, soms bevreemdend en altijd intrigerend te zijn.

De voorstelling is niet traditioneel maar wel volstrekt trouw aan de stelling dat het publiek tijdens een voorstelling volstrekt gelukkig is. Denkend over jouw (on)geluk en gesterkt door zoveel geënsceneerd geluk verlaat je de zaal.