Brecht Callewaert is een verrassend breekbare Maria Callas

In Fakkeltheater ging onlangs de droom van Brecht Callewaert in première: hij vertolkt Maria Callas die haar kennis doorgeeft aan jonge operazangers. En hij doet dat opmerkelijk goed.

‘Dáár is Brecht!’, denk je wanneer Callewaert na de voorstelling het podium op loopt om het applaus in ontvangst te nemen. De open, opgetogen blik is helemaal die van Callewaert. En die blik is pas na de voorstelling voor het eerst te zien. Dat is op z’n zachtst gezegd een prestatie. Callewaert is acteur, regisseur en galerie-uitbater. Hij werkte enkele jaren intens samen met modeontwerper Tim Van Steenbergen. Dat laatste is belangrijk. Want dat zorgt ervoor dat Callewaert een uiterst precies oog ontwikkelde voor elegante houdingen van modellen én voor stoffen, de manieren waarop stoffen vallen en daardoor een lichaam kunnen ‘vormen’.

Brecht Callewaert vertolkt de operadiva – als eerste man ter wereld! – met tederheid, en met een vleugje humor.

Van al die kennis maakt hij gebruik tijdens de vertolking van Callas, een stuk dat Terrence McNally in 1995 schreef. Callewaert speelt Callas op in een elegant zwart broekpak, op lage hakjes, met een forse bril op de neus en een elegante pruik. Callewaert vertolkt de operadiva – als eerste man ter wereld! – met tederheid, en met een vleugje humor. Wanneer Callas opkomt en applaus krijgt, roept ze het publiek meteen tot de orde: ‘het is hier geen show maar een workshop’.

Aan die workshop nemen drie ‘studenten’ deel. Zij worden moedig vertolkt door Maud Hanssens, sopraan Morann De Langhe, Bas Bossaerts. Tegenover de zangers – live op de piano begeleid door Charles vanden Broucke – blijkt hoe stevig Callewaert in Callas’ schoenen staat en hoe weinig vanzelfsprekend dat is. Vooral De Langhe imponeert met haar pittig spel dat niét flirt met overacting of gekunsteldheid en haar krachtige sopraanstem.

Regisseur Niels De Valk toont zich geen durfal. Hij prikkelt zijn ploeg niet met verrassende regieaanwijzingen

Regisseur Niels De Valk toont zich geen durfal. Hij prikkelt zijn ploeg niet met verrassende regieaanwijzingen die het spel, de personages of het verhaal kruiden of kleuren. De enorme verbeelding die Callewaert inzet om Callas zo innemend mogelijk te vertolken, boort hij helaas niet aan. Daardoor sluipt er tijdens de eerste scènes – waarin Callewaert nog geen tegenspel krijgt – een wat kabbelend spreekritme in. Van zodra er tegenspel is, jaagt Callewaert het gekabbel uit de voorstelling. Maar een vernuftiger regie had dit kunnen vermijden en de voorstelling nog meer sprankel kunnen geven.

Desondanks is deze Masterclass een gewaagde maar geslaagde zet van InTeam Productions, met innemende livemuziek. Callewaert is een verrassend breekbare Maria Callas. Hij torst de voorstelling op zijn schouders en portretteert een vrouw die haar stem en haar hart kapot zong in een onvermoeibaar strijden naar perfectie en troosten van het gekrenkte kind in haar dat te lang gepest werd. Dit alles komt prachtig samen in een overweldigende slotscène waarin de iconische diva zélf eventjes het woord krijgt.