In ‘Wasco!’ van Lisbeth Gruwez zijn kinderen precies dansende
kleurpotloden

Choreografe Lisbeth Gruwez leeft zich met wasco’s, verf en tien kinderen uit in jeugdtheater HetPaleis.

‘Ik teken graag‘, zegt ­choreografe ­Lisbeth Gruwez, die samen met ­muzikant Maarten Van Cauwen­berghe het gezelschap Voetvolk vormt. Ze stonden met Into the Open twee jaar geleden op Pukkelpop, ­recenter doorkruisten ze het land met Nomadics en nu wagen ze zich dus aan een stuk met kinderen.

Lisbeth Gruwez: Als kind tekende ik met wasco’s en verf. Op papier én op muren. Het mocht niet maar met mijn potjes verf schilderde ik mijn kamer vol. (lacht) Toen ­HetPaleis vroeg om iets met kinderen te doen, ontstond het idee om een stuk rond actionpainting te maken. De sponta­niteit van kinderen matcht perfect met hoe actionpainters als ­Jackson Pollock en Helen Frankenthaler werkten. Wasco! ontstaat op het kruispunt tussen tekenen en choreografie. Als je al tekenend je potlood van het blad opheft, ben je aan het dansen. Ik verkocht mijn ideeën aan de kinderen als een spel. Met spel­regels en één doel: zij moeten samen een kunstwerk maken.

Op welke muziek doen ze dat alles?

Gruwez: Maarten koos voor jazz van artiesten die de periode van de action­painting, de jaren 1950, kleurden, ­zoals Archie Shepp en John Coltrane. Op die wilde jazz worden de kinderlijfjes net bewegende kleurpotloden. Ze ­beginnen het stuk door lijnen te ­trekken met wasco’s. Die lijnen ­worden ingevuld met verf. Aan de zijkant doen ze wat ze willen: op hun gezicht ­tekenen, in een stelling kruipen…

Naar hen kijken is vrijheid zien. Je ziet een chaotische mini­maatschappij, zonder volwassenen, die perfect ­functioneert omdat iedereen mag zijn wie hij is. En ze maken telkens een prachtig abstract schilderij waar je niet op uitgekeken raakt!

Welke avonturen volgen voor jullie hierna?

Gruwez: Mogelijk brengen we ­Wasco! met livemuziek tijdens Jazz Middel­heim. We praten ook nog met het KMSKA. Stel je voor dat we in de Ensor­zaal mogen spelen én ­exposeren? En in mei, tijdens het All Greeks-festival in Gent, doe ik aan de Vissersdijk in Gent iets met de ­tragedie Oedipus in ­Kolonos. Ik dans aan de Vissersdijk, vlak bij de Blaarmeersen. Daarna maak ik een solo. Waarover? Ik zou graag eens ­verdwijnen als een bruistablet. (lacht)