Topchoreograaf Sidi Larbi Cherkaoui tourt met Sutra de wereld rond en houdt ook halt in Brussel én in zijn geboortestad Antwerpen.
New York, 6u ’s ochtends, Hemelvaartsdag. Sidi Larbi Cherkaoui – directeur van het Ballet du Grand Théâtre de Genève en gewild als choreograaf door film- én popsterren als Madonna en Beyoncé – zit monter achter de laptop om te vertellen over Sutra. In dat stuk verbindt hij dans met gevechtskunst. Achttien Chinese monniken delen de scène met evenveel houten kisten, vijf livemuzikanten en één westerse danser.
Je maakte Sutra in 2007, in de shaolintempel in Dengfeng in China, bewoond door monniken die kungfumeesters zijn. Hoe was je daar beland?
Sidi Larbi Cherkaoui: 2007 was een moeilijk jaar. Ik werd – na negen jaar dansen bij Les Ballets C de la B in Gent – huisartiest van Toneelhuis Antwerpen. Ook De Munt in Brussel en Sadler’s Wells Theatre in Londen wilden samenwerken. Een mens wordt bepaald door zijn omgeving. Plots veranderde alles. Ik wilde terug dichterbij mezelf komen. Daarom trok ik op retraite naar de tempel. Toen de hoofdmonnik hoorde wat ik deed, stelde hij voor om met de monniken – die vaak met kunstenaars samenwerken – iets te maken. Zo ontstond Sutra.
‘Ik heb moeten leren om hoopvol te worden van elk moment dat iemand beleefd is.’
Wat betekent Sutra?
Cherkaoui: Het is een van oorsprong Sanskriet woord voor draad, of verbinding. Als mensen ‘monniken’ en ‘tempel’ lezen, denken ze aan heilige teksten. Niet die teksten zijn het belangrijkste, wél het draadje dat ons verbindt, en dat de verbinding zichtbaar maakt. Samen met de shaolinmonniken danste ik Sutra. Nu vertolkt de geweldige Andrea Bou Othmane mijn personage. Het meest fantastische aan de tournee, is dat de monniken die het stuk nu dansen de wereld zien.
Wat willen zij en jij aan de wereld laten zien?
Cherkaoui: (denkt even na) Als kind – ik was vijf – wilde ik niet meer leven. Ik vond de wereld slecht, en de mensen verschrikkelijk. Mijn moeder schudde me door elkaar: ‘Wij, je ouders, houden van je’, zei ze. Intussen ben ik bijna vijftig. Ik leerde om hoopvol te worden van elk moment dat de wereld minder hard is, dat iemand beleefd is, dat ik een intelligente mens ontmoet. Uit de chaos waarin we leven, kan je altijd iets schoons oppikken. Dat zie je in Sutra. In elke strijdscène wordt gezocht naar een oplossing die niet defensief is, maar ontstaat door confrontatie en dialoog. Sutra nodigt uit tot reflectie over wat het draadje is dat ons samenhoudt doorheen alle chaos en conflicten.
Sutra
Van 12 tot 15.06 in Stadsschouwburg Antwerpen, van 18 tot 22.06 in het Koninklijk Circus, Brussel, east-man.be
