Florentina Holzinger – ‘de hotste regisseur van Europa’ volgens The Guardian – stelt in De Singel haar even bloederige als rockende A Year without Summer voor.
Als je eenmaal een show van Holzinger hebt gezien, vergeet je haar nooit meer. De Oostenrijkse performer en regisseur lanceerde haar carrière in 2011 met Kein Applaus für Scheiße, een voorstelling waarin lichaamssappen weelderig vloeiden en de performers over het podium kronkelden als acrobaten. Bijna vijftien jaar later heeft Holzinger haar taal verfijnd, maar allerminst afgezwakt. Dat bewijst ze opnieuw met A Year without Summer.
Het decor bestaat uit een opblaasbare torso van een naakte, liggende vrouw. Het doet denken aan Gustave Courbets schilderij L’origine du monde.
Florentina Holzinger: Het decor is minimalistisch – of toch minimalistischer dan wat ik gewoon ben – en dat heeft te maken met hoe dit stuk is ontstaan. De première vond plaats in mei 2025, amper enkele maanden na mijn opera Sancta, die in het voorjaar van 2026 in Antwerpen speelt. We hadden weinig tijd om ons voor te bereiden. Ik wilde weer samenwerken met de zalige bende spelers met wie ik de opera had gemaakt. En omdat een liveorkest zo geweldig is, wilde ik een musical maken met livemuzikanten – ik dacht aan de klassieker Chicago. Maar het is een hels karwei om de rechten te verkrijgen, dus schreven we zelf songs.
‘Mijn performers en ik handelen soms als dokters zonder diploma.’
Over een naakte vrouw?
Holzinger: Over de medische wereld. Mijn performers en ik handelen soms als dokters, zonder diploma. Ik word veertig, en dat in een wereld waarin mensen alles doen om jong te blijven. (lachje) Dus zetten we hét archetype van de medische geschiedenis op het toneel: een hospitaal. In het Westen betekent geneeskunde naast genezen ook analyseren, controleren én proberen leven te creëren zonder een vrouwenlijf. Zo ben ik bij Frankenstein van Mary Shelley beland, geschreven in 1816, tijdens de koudste zomer uit de geschiedenis van Europa. We verwerkten het boek tot een show waarin het decor performers baart, en mijn dijbeen een musical. We zingen over de monsters van de medische wereld – zoals Sigmund Freud en zijn vagina-angst – tot er robothondjes arriveren.
Is kunst een reddingsboei?
Holzinger: Kunst redt me op veel manieren. Als kind was ik gek op cijfers, maar zij stelden me teleur. Dus koos ik voor de fantasie. Er zijn veel dagen waarop ik mijn speelse zelf kan zijn. Zoals in A Year without Summer.
A Year without Summer
12 en 13.09 in De Singel, Antwerpen, desingel.be
