‘Er kleeft veel drama aan adoptie’: Dimitri Leue over de voorstelling ‘Loos’

Voor Loos inspireerde Dimitri Leue zich op het leven van acteur en muzikant Samuel Vekeman.

Dimitri Leue (°1975) en Samuel Vekeman (°1994) ontmoetten elkaar voor het eerst tijdens een event van de Sint-Egidiusgemeenschap in Antwerpen. De toen vijftienjarige Vekeman trad er op met zijn band. ‘Wat een podiumbeest!’ dacht Leue. De twee werkten nadien enkele keren samen en in 2022 vroeg Vekeman aan Leue om een stuk te maken over zijn adoptie.

Dimitri Leue: Ik heb pas toegezegd nadat ik research had gedaan en daaruit had begrepen dat er aan adoptie veel drama kleeft. Met ‘drama’ bedoel ik zowel ‘toneel’ als ‘tragiek’. Ik praatte met mensen die geadopteerd zijn en met adoptieouders. Verhalen van ouders die een kind afstaan, kreeg ik van de overheidsdienst Adoptiehuis, dat de nagesprekken na elke Loos-opvoering begeleidt.

Wat heeft je het meest geraakt bij je research?

Leue: Mijn gesprek met een moeder die drie kinderen adopteerde. Een van hen raakt niet op het goede spoor, en net dat kind werd onterecht aangepakt door de politie. We hebben samen gehuild. Haar verhaal zit ook in de tekst. Ook omdat veel mensen met wie ik sprak, vertelden hoe hun geadopteerde kinderen van kleur het slachtoffer werden van zinloos politiegeweld. Onze politie is racistisch. Echt waar. Wat gaan we daaraan doen? Theatermakers kunnen dat niet oplossen maar we kunnen wél het gesprek openen. Dat doen we met Loos.

Veel mensen vertelden hoe hun geadopteerde kinderen van kleur het slachtoffer werden van zinloos politiegeweld. Onze politie is racistisch. Echt waar.

Wie speelt wie?

Leue: Clara Cleymans en ik spelen een kinderloos koppel dat adoptie overweegt. Inge Paulussen en Samuel spelen een broer en zus. Zij is het biologische kind van haar ouders. Hij is de geadopteerde zoon en worstelt met het idee dat hij anders is opgevoed. Toevallig ontmoeten de vier elkaar en belanden ze in een heftig gesprek over ouderliefde, het verlangen naar een kind en rouwen om het verlies van je ouders.

Staat Samuels drum in het decor?

Leue: Neen. De eenzaamheid van de figuren vertalen we naar een kale vloer en… Ach, onzin. Eerlijk? ik wilde dolgraag een liveband. Dat bleek te duur. Er is wel prachtige jazzmuziek on tape, gecomponeerd door Antoon Offeciers!

Hebben je vrouw en jij ooit overwogen om een kind te adopteren?

Leue: Neen. We hebben er tijdens de vluchtelingencrisis in 2016 aan gedacht om net als mijn neef Pieter Embrechts een vluchteling te helpen. De kinderen floten ons terug. ‘Jullie hebben amper tijd voor ons’, klonk het. Ai. (lacht)