Vanop de planken keken theatermakers je in 2025 opvallend vaak recht aan.
Ontdek alles wat u moet onthouden van 2025 in ons dossier.
De blik die we nooit vergeten? De strakke blik van een vrouw die, vastgebonden aan haar haren, boven de bühne bengelt. Het is de blik van Marta Camuffi, een van de zeven performers die meespeelt in het verbluffende Mystica, een circusvoorstelling van Movedbymatter, geregisseerd door Kasper Vandenberghe. Het publiek zit rond een kleine piste, de performers bengelen – aan hun haren, dus – boven de piste en zingen frasen van vrouwelijke mystici uit de vorige eeuwen. Het is wonderlijk, intiem circus waar de geconcentreerde blikken van performers én publiek elkaar geregeld kruisten.
Net zo strak, maar ook opvallend speels, waren de blikken van acrobaten Jef Everaert en Marica Marinoni die in In Difference halsbrekende stunts uithalen met manshoge, stalen hoepels. Zoals Marinoni die in een hoepel hangt, verticaal balancerend op de heupen van een liggende Everaert. Wereldklasse van Belgische bodem.
Zo ook de gebroken blik van Viviane de Muynck in De jaren, een rake enscenering van Annie Ernaux’ gelijknamige roman. Naast onder meer een flamboyante Els Dottermans en muzikant Hendrik Lasure vertolkte De Muynck de impact van persoonlijke en wereldse gebeurtenissen op een vrouwenleven. Ook Anne-Laure Vandeputte focuste in My Body as a Commodity op de kracht en kwetsbaarheid van vrouw-zijn. Haar vlammende blik vol tranen staat voorgoed op ons netvlies gebrand.
Al even onvergetelijk was de vertwijfelde blik van Marie Vinck in het meesterlijke Guernica Guernica van FC Bergman. En de wanhopige blik waarmee Sofie Decleir als de Griekse politicus Alkibiades in de zaal staart in Theater Zuidpools subliem, sobere enscenering van llja Leonard Pfeijffers turf Alkibiades, laat je nooit meer los.
Natuurlijk kon je ook verdrinken in pretogen. Die van Matteo Simoni in het geweldige De sitcom van De Hoe, bijvoorbeeld. Of de zachte blik vol toewijding waarmee Benjamin Abel Meirhaege zijn publiek verwelkomde op zijn dansfeest Chapters of Celebration.
In een woeste wereld waar velen worstelen met een schermverslaving, trekken deze theatermakers niet de kaart van het politieke statement, maar van echte connectie. Ook in 2026 kun je deze voorstellingen nog beleven. Je wordt aangekeken, voelt je gezien, maar ook gekoesterd en geëntertaind op de mooist mogelijke manier. Ga vooral kijken.
