De Antwerpse stadsdichter en jurist Esohe Weyden (1999) verspreidt positieve vibes tijdens het literaire festival Vers Vuur in De Studio.
‘ik draag mijn hart hoog / en laat het smelten op mijn lippen.’ Zo opent Esohe Weydens debuutbundel Tussentaal uit 2022. De zin typeert haar. Als tienjarige schrijft ze haar eerste gedichten. ‘Ik las veel en had het gevoel twee levens te leiden: het mijne en dat van het hoofdpersonage uit het boek dat ik las. Ik zat vol gevoelens. Die uitte ik al tekenend, dansend, sportend én schrijvend. Als zestienjarige ontdekte ik tijdens de cultuurweek op school het slammen. Dat veranderde mijn leven.’
Sinds 2025 ben je stadsdichter van Antwerpen, prijkt een van je gedichten op de Bibliotheek Permeke en sta je net als Tom Lanoye en Porcelain Id op Vers Vuur. Welk werk breng je er?
Esohe Weyden: Ik breng werk uit mijn nieuwe bundel Richtingloos navigeren en uit mijn debuutbundel Tussentaal. De Esohe van toen is niet meer de Esohe van nu. Ik werk als jurist, ik ben als mens geëvolueerd. Maar ik blijf uit Tussentaal voordragen. Het is een deel van mij.
‘Mijn kinderdromen zijn vervuld! Het is tijd om nieuwe dromen te maken.’
Eerdere stadsdichters zoals Ramsey Nasr, Tom Lanoye en Bart Moeyaert schreven en spraken over de actualiteit. Jij ook?
Weyden: Ik sta op en ga slapen met wat er in de wereld gebeurt. Maar ik laat het niet meer toe in mijn poëzie. Als zestienjarige schreef ik over politiek. Die verantwoordelijkheid woog steeds zwaarder, en kraakte me. Toen besloot ik dat ik wilde schrijven over wat ons verbindt: emoties. En ik wil iets positiefs brengen. Daar is zo veel nood aan. Als stadsdichter loods ik de mensen naar onbekende prachtplekken. Een voorbeeld? Iedereen kent het MAS maar weinigen kennen het Museum Mayer Van den Bergh. Daar gaat mijn volgende stadsgedicht over.
Waar droom je van?
Weyden: Mijn kinderdromen – een dichtbundel en kinderboek publiceren, optreden op festivals als Pukkelpop en Tomorrowland – zijn vervuld! Het is tijd om nieuwe dromen te maken. Een roman? Een politiek ambt? Alles kan. We zien wel waar, en bij wie, het leven me brengt. Tijdens mijn kleine optredens heb ik vaak bijzondere gesprekken. Zo ontmoette ik in een bibliotheek enkele vrouwen die 25 jaar ouder waren dan ik. We belandden op café en babbelden over ouder worden. ’s Avonds schreef ik hun tips op. Er ontstond een voorlopig ongepubliceerd gedicht over de sterkte van vrouwen. Daar zit toekomst in. Voor de wereld en voor mezelf. (lacht)
Esohe Weyden
Op 14.06 op Vers Vuur, De Studio, Antwerpen, versvuur.be
