De circusvoorstelling ‘Foreshadow’ is een opgestoken middelvinger naar de zwaartekracht

Alexander Vantournhout – vorige maand nog met de solo VanThorhout op Het Theaterfestival – presenteert Foreshadow. Hij deelt de scène met zeven absurd lenige performers.

Als de vrienden van Alexander Vantournhout bellen met de vraag wat hij ’s avonds wil eten, is de kans groot dat hij de oproep niet beantwoordt. Want hij staat zo stabiel mogelijk op de voeten van een acrobaat-collega die ruggelings op de grond ligt, met de benen opwaarts gestrekt. Of hij hangt over de rand van een immense wand waar hij behendig op klauterde. Hoe? Door zich op te trekken aan het lijf van een collega-acrobaat die zich aan de rand van die wand vastklampt.

Verbijsterd kijk je toe hoe de acrobaten zich plooien tot menselijke varianten van vijfpotige spinnen, tweekoppige draken of een extra lange schorpioen.

Zo repeteren de acht performers aan Foreshadow. Daarin halen ze – in een regie van Vantournhout – in en uit elkaar. Alsof ze deel uitmaken van het raderwerk van een Zwitsers uurwerk. De acht zijn gekleed in blauwgroene kostuums, want zwevend tussen het gras en de lucht. Ze spelen op een volstrekt witte scène. Terwijl ze tijdens de eerste scènes in en uit elkaar haken, vertoont hun gelaat vertoont amper expressie.

Van zodra stevige drums en gitaren van de Britse rockband This Heat extra stuwkracht bieden, ontdooit de boel. De performers tillen elkaar op de meest zotte manieren op en klimmen tegen de wand. Inspiratiebron: de manier waarop reptielen zich kunnen hechten aan objecten. Verbijsterd kijk je toe hoe de acrobaten zich plooien tot de menselijke varianten van vijfpotige spinnen, tweekoppige draken of een extra lange schorpioen.

Foreshadow is een verbazingwekkende voorstelling die je qua betekenislagen wat op de honger laat zitten maar wél imponeert en dankzij veel acrobatische virtuositeit een middelvinger naar de zwaartekracht opsteekt.

Zulke acrobatie vereist extreme concentratie en zorgvuldigheid. Voeten en handen dienen op exact de juiste plaats op een ander lijf te belanden. Alles om het fragiele evenwicht niet te verstoren.

Het maakt Foreshadow tot een imponerende voorstelling die je qua betekenislagen wat op de honger laat zitten maar dankzij de acrobatische virtuositeit een middelvinger naar de zwaartekracht opsteekt.

Tegelijk toont het klimmen en tillen de veerkracht van de mens. Niets houdt dat wezen tegen om over of tegen een wand te kruipen. Zolang hij zich maar kan vastklampen aan een medemens.