Comedian Henk Rijckaert: ‘Ik ben de Nick Cave van de Vlaamse comedy’

Komiek en doe-het-zelver Henk Rijckaert trekt met Jens Dendoncker de hort op als Rijck & Doncker. ‘We tossen om te zien wie begint.’

Als Henk Rijckaert geen designlampen of zingende ritsen in zijn ‘kot’ maakt of geld verstopt in andermans huizen voor Jens Dendonckers tv-programma Wie zoekt die wint, dan is hij onderweg naar een theatertje om er samen met Dendoncker moppen te tappen, als opwarming voor hun soloshows begin volgend jaar: Het zou grappig zijn als het niet zo triestig was (Dendoncker) en Apocalyps (Rijckaert).

Henk Rijckaert: In Rijck & Doncker – we hebben die titel gekozen omdat ik rijk ben en Jens iets donkers doet – spelen we met de grappen die we tot nu hebben. Maar verwacht nu niet dat we de nieuwe Gaston en Leo zijn, hè. Van zodra een van ons een snor heeft, kunnen we daar eens over denken. In deze show spelen we eigenlijk elk onze solo, waarna we elkaar feedback geven. Komieken zijn elkaars beste hulplijnen.

Sleutel je ook in je kot aan je voorstelling?

Rijckaert: Aan mijn ‘schrijftafel’. Eigenlijk ben ik de Nick Cave van de Vlaamse comedy. Cave schrijft van negen tot vijf songs in zijn bureau. Ik schaaf nine-to-five in mijn bureau aan mijn moppen. Als het stilzitten niet meer lukt, duik ik mijn kot in.

Wat maak je daar nu?

Rijckaert: Een kastje uit kersenhout. In de tuin van mijn ouders stond een kerselaar. Als kind gaf ik die elke dag meststof zodat hij snel stevig genoeg zou zijn om een boomhut in te maken. Toen de stam voldoende dik was, puberde ik en wilde ik geen boomhut meer. Een paar jaar geleden belden mijn ouders. ‘We gaan de kerselaar kappen.’ Met een maat heb ik die boom in dikke planken gezaagd. Die liet ik enkele jaren drogen. Nu verwerk ik de boom uit mijn jeugd tot kastjes voor in mijn huis.

Verwerk je je jeugd ook in Apocalyps?

Rijckaert: Niet zozeer mijn jeugd, wel de vandaag nogal aanwezige emotie van mensen die ‘dat gezaag over het milieu’ beu zijn. Ik ontken niet dat de wereld in de problemen zit – binnenkort valt hier misschien een atoombom – maar dat was in de jaren tachtig ook zo. Waarom zijn we het nu beu? Hoe wapenen we ons tegen elke fase in een apocalyps? Awel, ik maak wat dingen in mijn kot en te midden van die, euh, ‘gebricoleerde brol’ probeer ik te doen wat comedy doet: de lach en de mindset repareren.