Christophe Coppens over zijn opera ‘Turandot’: ‘Een happy ending dankzij een lieve man? No way!’
Sinds enkele jaren is Christophe Coppens even thuis in De Munt als hij destijds op de catwalk en in de entourage van popsterren als Rihanna of Roisín Murphy was. Zijn Turandot belooft andermaal ook een streling voor het oog te zijn.
Ruim tien jaar geleden zette hij zijn modebedrijf op, om zich meer op zijn werk als kunstenaar én als operaregisseur te focussen. Zeven jaar geleden debuteerde hij in De Munt met Foxie! Later volgden Hertog Blauwbaards burcht / De wonderbaarlijke mandarijn (2018) en Norma (2021), waarin hij autowrakken tot kunstwerken vertimmerde, om maar te zeggen dat Turandot, honderd jaar na de dood van Puccini, ongetwijfeld ook visueel een spektakel wordt.
Bij je debuut hier vertelde je me: ‘Ik stuur het publiek met een feestje De Munt uit.’ Nu ook?
Christophe Coppens: Elke opera is een feest, zeker in De Munt. (lacht) De wonderbaarlijke mandarijn was meer een bont popconcert dan een opera. Turandot is geen uitbundig feestje. Het gaat over een keizerlijke vrouw die enkel wil huwen met de man die drie cryptische vragen correct beantwoordt. Wat wil ik zien als ik naar deze opera ga, vroeg ik me af.
‘Tegenwoordig zou Turandot als een hyperrijke in een stad als Hongkong wonen.’
Vertel!
Coppens: De rode gordijnen zwaaien open, je ziet het decor – denk aan de penthouse van een wolkenkrabber, volgestouwd met kunst en antiek – en het verhaal start. Puccini situeerde dat in de keizerlijke middens van Peking. Ik zocht een plek die nu eenzelfde uitstraling heeft. Zoals Hongkong, een kosmopolitische stad waar de oude en de nieuwe cultuur naast elkaar bestaan. Op zo’n plek zou Turandot nu wonen, als lid van het één procent hyperrijken dat alles heeft in een wereld die op alle vlakken steeds sneller, intenser en heviger.
Wie is Turandot vandaag?
Coppens: Geen ijsprinses maar een rebelse excentriekeling. Je zult met haar meevoelen. Zij groeit op in weelde én – door haar moeder – in isolatie. Ontsnappen aan die ijzeren greep is onmogelijk. Een happy ending dankzij een lieve man? No way! Vandaag zwicht een vrouw niet zomaar voor een man die eens lief naar haar lacht. Het wordt aangrijpend, maar mét humor. Al vier jaar werk ik hieraan. Ik ontwierp de kostuums, koos de rekwisieten, dacht na over elk detail. Ik wil Turandot doen schitteren in rebellie.
Turandot
14-30.06, De Munt, Brussel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier