Chloë Onyinye (2003) is nog maar net afgestudeerd aan het Conservatorium Antwerpen maar schittert al als Judit in Judit zkt bij Het Nieuwstedelijk.
Vorig jaar speelde Onyinye als stagiaire bij Het Nieuwstedelijk aan de zijde van Michaël Pas in Mooie jaren en bij Tg Stan stond ze naast Bart Hollanders in Waarover ik fantaseer als ik over de liefde fantaseer. Niet slecht voor een ooit onzeker meisje dat enkel op danskamp durfde te schitteren. Gelukkig belandde ze als zestienjarige met schoolmoeheid in het kunstonderwijs. Daar ging een wereld voor haar open. Nu ligt de wereld aan haar voeten.
Wie is Judit?
Chloë Onyinye: Zij is ontsproten aan de verbeelding van schrijfster Femke Van der Steen en een generatiegenoot van me. De eerste zin die ze zegt, is: ‘Ik wil een mooi leven’. Dat is toch een prachtig verlangen? Dat herken ik volledig. Maar Judit wil een mooi leven zonder dat daar andere wezens voor moeten sterven. Ze worstelt met het feit dat leven sowieso destructief voor de omgeving is. Zou ze dan niet beter dood zijn? Ze stelt zichzelf de vraag, maar ze wil bestaan. Dat besef is een kantelpunt in de voorstelling. Ze wil bestaan en in dat bestaan iets betekenen voor de wereld. Al moet ze erover waken dat ze er niet onderdoor gaat. Die balans vinden, is haar zoektocht.
‘Een beetje babbelen over toneel, terwijl er elders op de wereld kinderen sterven? Onverdraaglijk.’
Dat klinkt als een heftige rol.
Onyinye: Heftig maar herkenbaar. Ik was in het conservatorium vaak degene die uit de les stormde omdat ik het niet kon verdragen dat wij maar wat zaten te babbelen over toneel, terwijl er op andere plekken in de wereld kinderen verhongeren en sterven. Dat is een verschrikkelijk idee. Maar je kunt pas leven en overleven in een samenleving als je niet toelaat dat dat jouw leven domineert. Dat heb ik echt moeten leren. Intussen lukt me dat. Judit geeft me het recht om even terug voluit in dat gevoel te gaan.
Helpt de livemuziek van drummer Sam Gysels jou en de andere drie spelers?
Onyinye: Zijn muziek is cruciaal en kleurt de emotionele rollercoaster die Judit doormaakt. Als publiek beleef je alles vanuit het hoofd van Judit. De gesprekken met haar psycholoog – en haar gedachten daarbij – vormen de rode draad. ‘Zeg me gewoon hoe ik moet leven!’ wil ze van de psycholoog weten. Als toeschouwer voel je, met haar, hoe overrompelend het leven eigenlijk is en wat we de wereld momenteel aandoen. Voorlopig heb ik Judit nog niet aan het dansen gekregen. Maar dat kan nog komen. (lacht)
Judit zkt
Van 14 tot 18.10 in Opek, Leuven. Dan op tournee, nieuwstedelijk.be.
Chloë Onyinye vroeg de repliek op de tweede vraag te herformuleren: ‘Heftig maar herkenbaar. In het dagelijkse leven kan ik af en toe gegrepen worden door hoe banaal dagen bij ons er kunnen uitzien, terwijl er op veel plekken op de wereld op hetzelfde moment complete gruwel heerst. Het is om gek van te worden. Hoe vind je een manier om te overleven in een samenleving waar je machteloosheid als individu zo overrompelend is? Ik vraag me vaak af of ik genoeg bijdraag, of ons vak hier iets in betekent. Ik ben op dit moment eerlijk gezegd nog volop op zoek, samen met Judit.’
