Sterven op het podium, hoe doet men dat? Een houten vierkant, de Derde Symfonie van Henryk Górecki en drie acteurs wagen een poging met een woordeloze danse macabre die cartooneske proporties aanneemt.
The Play = The Act of Dying
Gezelschap = de polen, van en met Bosse Provoost, Kobe Chielens, Lieselotte De Keyzer, Geert Belpaeme
In een zin = Een studie van het sterven met de hulp van cartoonmoorden, tragische muziek en een houten object.
Hoogtepunt = Wanneer de voorstelling verstilt en de acteurs elkaars verstijfde lichamen omarmen en manipuleren. Pervers, maar ook poëtisch.
Meer info = loveatfirstsight.be
In 2015 maakte Bosse Provoost met het collectief de polen naam voor zichzelf met de voorstelling ‘Moore Bacon!’ (2015) . De voorstelling won de ‘Het Debuut Award’ op ITs Festival Amsterdam en de KBC-TAZ Jongtheaterprijs op Theater Aan Zee 2016. Bosse Provoost regisseerde en Kobe Chielens speelde. Tijdens de eerste editie van het festival Love at first Sight toonden Provoost en Chielens het indrukwekkende locatiestuk ‘Herberg’, met onder andere Lieselotte De Keyzer en Geert Belpaeme.
Ook op de tweede editie van Love at first Sight mogen de polen niet ontbreken. Deze keer onderzoeken ze de dood op het podium. Met The Act of Dying kruipen de drie acteurs in de huid van cartoonfiguren in de traditie van Tom & Jerry en de Looney Tunes.
Er wordt vermoord en aan zelfdoding gedaan in de meest gruwelijke en groteske vormen, met alle hilariteit van doen. Denkbeeldige hamers kloppen de makers knock-out, darmen blijven uit buiken komen en bloed spat langs alle kanten en openingen uit lichamen. De personages – zoals dat gaat in tekenfilms – springen terug tot leven om gewoon opnieuw tot gruweldaden over te gaan. Ze geraken in een loop van dood na dood, verrijzenis na verrijzenis.
Studie van de dood
Wie iets over de dood wil vertellen op het podium stoot al snel op grenzen. Lichamen blijven ademen, het publiek weet dat het maar ‘om te spelen’ is. de polen kiezen daarom voor de abstractie van de cartoondood. Ze beginnen speels, grotesk en wild om tot verstilling te komen.
De makers kiezen voor de abstractie van de cartoondood.
Van de hilarische cartooneske slachtpartijen evolueren ze langzaamaan naar een tragere vorm van het onderzoeken van de dood. Daarbij krijgen ze de hulp van een houten vierkant dat als een marionet danst op de bühne. Het object wordt evenzeer een personage als de acteurs in hun rol als animatiefiguren, of misschien zelfs nog méér.
Met de trage, sentimentele muziek van de Derde Symfonie van Górecki sluipt de tragiek van de dood dan toch het stuk binnen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
