Acteur Damiaan De Schrijver: ‘Jon Fosse deed me huilen als kind’

Acteur Damiaan De Schrijver is ‘verslaafd’ aan de Noorse schrijver Jon Fosse en speelt diens stuk Warm.

In F*** You Very, Very Much vertolkt Damiaan De Schrijver de norse Guy – zwerver, schrijver van De Sao Serenade én ‘antipers’. Zelf is de acteur allerminst antipers. Sinds 2016 is hij verslaafd aan Jon Fosse. ‘Of ik over Fosse wil spreken? Bel me!’

Hoe ontstond die verslaving?

Damiaan De Schrijver: In 2016 speelden we met Tg Stan Wat/nu, een donker stuk van Marius von Mayenburg over een koppel dat een minder leeg leven wil leiden maar blind is voor hun kind dat worstelt met zichzelf. Om er wat lucht in te pompen, brachten we als proloog Slaap, kindje, slaap van Jon Fosse. Fosse resideert in een sprookjesachtig huis van de Noorse koning. Daar schrijft hij stukken zoals Bach muziek componeerde. Zijn sobere teksten hebben een bijzonder ritmisch karakter. Zijn personages dragen geen naam. Je identificeert je direct met hen.

Fosse schrijft theater zoals Bach muziek componeerde.

‘Nu is het gedaan met de gedachten / nu is het gedaan met de woorden / nu is de tijd gekomen van een liefde / die niemand kan begrijpen.’ Dat is een citaat uit Slaap, kindje, slaap.

De Schrijver: Je leest het en denkt ‘och, dit uit het hoofd leren, is zó simpel’. Integendeel. Elk woord en elke stilte is als een noot in een sublieme partituur. Nadat we Slaap, kindje, slaap speelden, verslond ik zijn oeuvre. Het stuk Eg er vinden – ‘ik ben de wind’ – deed me huilen als een kind. Ik ween zelden. Maar in dit stuk worstelt een personage met suïcidale gedachten. Ik herkende er iemand uit mijn naaste omgeving in. Het is een triest stuk mét een heerlijke lichtheid. Die humor sluipt binnen via de stiltes. Ik belde Matthias de Koning, theatermaker bij Discordia: ‘We móéten dit nú spelen!’ En dat deden we. Met niets meer dan wat drank, een sigaar en twee krukjes. En veel stiltes. Fosse leerde me het belang van stiltes nog meer te waarderen.

Nu spelen jullie Warm. Waarom?

De Schrijver: Dat is het derde stuk van Fosse dat we spelen. Drie personages ontmoeten elkaar op een pier en weten niet wie ze zijn. Zouden het drie witte, oude, dementerende acteurs kunnen zijn? (lacht) We spelen wellicht in onze kleren, met wat stoelen en tafels. Wat telt, is de tekst die je zal raken en soms doen glimlachen. Warm speelt in september in Oslo. Misschien durven we Fosse ooit te vragen om voor ons een stuk te schrijven. Dat is een droom.