Anne Teresa De Keersmaeker en Salva Sanchis leveren met A Love Supreme een jazzy, explosief dansstuk voor vier dansers af.
The Play = A Love Supreme
Gezelschap = Rosas
In een zin = A Love Supreme eert de virtuoze jazz door te excelleren in de danskunst.
Hoogtepunt = De solo’s, waarin de vier dansers hun virtuositeit meten aan die van de solerende muzikanten.
Meer info: www.rosas.be
Alle spieren van het menselijk lichaam weten ze misschien niet te benoemen, maar al die spieren bespelen kunnen choreografen Anne Teresa De Keersmaeker en Salva Sanchis als de beste. In 2005 maakte dit duo een choreografie op de tonen van jazzsaxofonist en componist John Coltranes meesterlijk A Love Supreme (1965). Anno 2017 herwerken ze hun creatie uit 2005 tot een ingenieuze choreografie voor vier dansers.
De basis is dus het meesterwerk dat Coltrane maakte, in nauwe samenwerking met drummer Elvin Jones, pianist McCoy Turner en contrabassist Jimmy Garrison. Samen wilden ze een ode aan de hoogste, goddelijke liefde brengen. Anno 1965 was dat hun statement tegen een verdeelde wereld: de mensheid verenigen in de liefde. Anno 2017 verloor dat statement jammer genoeg geen relevantie. Toch is dat niet de allerbelangrijkste reden voor De Keersmaeker en Sanchis om dit album tot uitgangspunt van een creatie te nemen. De wereld verbeterende missie van het album is niet uniek, de virtuoze manier waarop de vier muzikanten soleren en samen improviseren is dat wél.
De Keersmaekers meticuleus analyseren van bewegingen en muziek plus de vloeiender en speelsere bewegingslijnen van Sanchis creu0026#xEB;ren een danstaal die precies u0026#xE9;n uitwaaierend is, guitig u0026#xE9;n strak en reminiscenties oproept aan ballet u0026#xE9;n hiphop.
Coltrane experimenteerde met improvisatie en compositie en hij greep terug naar expressieve, muzikale structuren uit de blues. Het gevolg: hij gaf zichzelf en zijn muzikanten ruimte om te excelleren.De enige manier om niet weggeblazen te worden door die kwaliteit van de muziek is door daar exquise dansante kwaliteit tegenover plaatsen. Dat is een uitdaging. Hoe laat je vier dansers in elkaar opgaan zoals jazzmuzikanten de klanklijnen van hun instrumenten in elkaar laten opgaan? Het antwoord van De Keersmaeker en Sanchis: door elke danser zich te laten identifieren met een instrument en zich te laten vasthaken in het ritme. José Paulo dos Santos incorporeert de percussielijn van drummer Elvin Jones, Bilal El Had focust op jazzpianist McCoy Turner, Jason Respilieux focust op de contrabas van Jimmy Garrison en Thomas Vantuycom danst de tenorsaxofoon van John Coltrane.Zo zie je de stomende muziek letterlijk ontstaan door naar de dansende lichamen te kijken.
Het is intussen een beproefde methodiek van De Keersmaeker om een danser een instrument te laten ‘incorporeren’. Maar, die insteek boet niet aan frisheid in. Precies omdat De Keersmaeker haar signatuur telkens confronteert met een andere muzikale of ruimtelijke taal. Hier mixt ze haar taal met de choreografische woordenschat van Sanchis. Concreet? De twee vullen elkaar wonderwel aan. De Keersmaekers meticuleuze analyse van bewegingen en muziek verstrengelt zich met de vloeiender bewegingslijnen van Sanchis’ taal. Er ontstaat een danstaal die precies en uitwaaierend is, guitig en strak tegelijkertijd en reminiscenties oproept aan zowel het ballet als funky hiphop. In de solo’s tonen de dansers hun virtuositeit (en die van het choreografenduo): snelle, secure verrassende bewegingen van een hand, een arm of een knik met het hoofd groeien uit tot grootse, vloeiende danslijnen die op een adembenemend heldere manier de complexe klanklijnen van Coltrane visualiseren.
A Love Supreme eert de virtuoze jazz door te excelleren in de danskunst.
Smaakmaker:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Els Van Steenberghe
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
