In 2018 trok de Antwerpse fotograaf Stig De Block naar Los Angeles om er zijn lens op de kleurrijke, getunede lowridergemeenschap te richten. Nu, vier jaar later, is hij terug met een fotoboek en een tentoonstelling in zijn thuisstad.
Het is eens iets anders dan een doorweekte Zwangere Guy en Lander Gyselinck fotograferen, zoals je onlangs deed voor het artwork van hun nieuwe project.
Stig De Block: Het is een fijne afwisseling. (lacht) Ik werk met veel plezier voor artiesten en modemerken, maar ik ben ook al mijn hele leven gefascineerd door Amerikaanse cultuur, van de architectuur tot de popcultuur. Mijn ouders knalden me op zondagochtend uit mijn bed met artiesten als Rick James en Quincy Jones, en later ben ik helemaal into Westcoasthiphop geraakt. Lowriders waren schering en inslag in de videoclips van mijn favoriete rappers.
Wat trekt je zo aan in die subcultuur?
De Block: De esthetiek. Het is een heel kleurrijke, straightforward cultuur, wat natuurlijk een zegen is als fotograaf. Maar ik heb vooral geprobeerd om ook de intieme, menselijke kant te tonen. Het is schoon om te zien hoe zo’n bruut voorwerp zoveel mensen bij elkaar brengt. Het klinkt misschien raar, maar toen ik mijn eerste Sunday Funday, het wekelijkse moment waarop de lowridersclubs samenkomen, bijwoonde, voelde het als thuiskomen.
Hoezo?
De Block: Een man die ik via YouTube had leren kennen door zijn lowriderfilmpjes, had me het adres van zo’n Sunday Funday bezorgd: op een industrieterrein op de grens tussen Compton en Carson. Toen ik er ’s ochtends aankwam, was er helemaal niets te zien, maar plots zag ik al die prachtige auto’s, eetkraampjes en muzikanten toekomen. Het was alsof alles waar ik al mijn hele leven in geïnteresseerd ben fysiek op één plek samenkwam. Daarna ben ik nog acht keer terug naar Los Angeles gereisd, telkens om er een maand lang te fotograferen.
Hoe is de sfeer op zo’n evenement?
De Block: Warm. Gemoedelijk. Ruw. Soms heel heftig, omdat iedereen zo gepassioneerd is. Zoals wij hier naar een voetbalmatch gaan kijken, komen lowriders elke zondag samen om naar auto’s te kijken en ‘hop battles’, waarbij de auto’s om ter hoogst moeten ‘springen’, te houden. En net zoals voetbalfans laten sommigen zich af en toe een beetje gaan.
Werd je meteen met open armen ontvangen?
De Block: Laat ons zeggen dat ik sowieso nogal opviel, als enige witte Europeaan. En dan had ik ook nog eens een grote camera in mijn handen. Dat zorgde voor nieuwsgierigheid, maar ook voor enige argwaan. Ze zijn me geregeld komen vragen of ik een politieagent of journalist was. Maar van zodra ik hen vertelde dat ik vanuit een oprechte liefde voor hun subcultuur helemaal naar de Verenigde Staten was afgereisd, waren ze gerustgesteld en werd ik zelfs uitgenodigd op familiefeesten. Ze waren blij verrast dat een Belg zo veel moeite deed, terwijl heel wat mensen uit hun eigen stad zo’n fout beeld van hen hebben.
Het is inderdaad een nogal gestigmatiseerde subcultuur.
De Block: Terwijl lowriding zoveel meer is dan graaf doen en pronken met auto’s. De subcultuur heeft een rijke geschiedenis, van de Mexicaanse Amerikanen die er in de fifties mee begonnen als tegenreactie op het veramerikaniseren van hun cultuur tot de Afro-Amerikanen die er hun eigen ding mee zijn gaan doen. Voor veel mensen is lowriding een heilige aangelegenheid, een veilige plek voor de jeugd en de basis voor een sterke community waarin men voor elkaar zorgt. Het is een heel verbindende sport die een alternatief biedt voor het straatleven: dankzij lowriding is het bendegeweld net verminderd.
Ook verrassend: je kreeg heel wat vrouwelijke lowriders voor je lens.
De Block: Lowriding is een mannenwereld omdat het zo bruut en ruw is, maar er zijn evengoed vrouwenclubs. Het is een echt familiegebeuren: je vindt er chauffeurs van zeventig, maar evengoed kinderen van vijf die als passagier meerijden.
Heb je zelf achter het stuur gezeten?
De Block: Nee. Wel als passagier, maar het cruisen laat ik toch liever aan anderen over. (lacht)
Back to Back: From Backyard to Boulevard
Van 20/10 tot 13/11 in de Michel De Braeystraat 51b, Nieuw Zuid, Antwerpen. In boekvorm te koop via stigdeblock.com.
Stig De Block
Geboren in 1990.
Woont in Antwerpen.
Studeerde fine arts aan Sint Lucas Antwerpen.
Fotografeerde onder meer Meyy, Zwangere Guy en Lander Gyselinck.
Publiceerde al in de magazines i-D, Clash, Brick en Office.
Werkte voor Armani, A.F. Vandevorst, Louis Vuitton, Nike en Wrangler.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
