Ondanks haar afkeer voor het genre schreef Zadie Smith tóch een historische roman. Charlatan, het vijfde Time to Read-actieboek, is het voorlopige hoogtepunt in het oeuvre van de Brits-Jamaicaanse schrijfster.
‘Ik heb er alles aan gedaan om géén historische roman te schrijven. Toen ik toch aan Charlatan begon, had ik één stelregel: geen Charles Dickens.’ In een essay in The New Yorker beschrijft de Brits-Jamaicaanse schrijfster Zadie Smith hoe ze haar weerzin voor de historische roman overwon en op de proppen kwam met Charlatan, een wervelende herinterpretatie van het genre.
Smith vertelt het verhaal van William Harrison Ainsworth, een vergeten generatiegenoot en schrijfcollega van Charles Dickens, en leeft zich uit met de victoriaanse clichés van die tijd. De wraakroepende armoede van de arbeidersklasse, de kolonisatie van Jamaica, de Britse slavenhandel, de patriarchale maatschappij die vrouwen aan haard en bezem kluistert, de industrialisatie van Engeland: Smith serveert het allemaal met een frisse en kritische blik en zonder prekerig te worden. Het vertelplezier spat in Charlatan van de pagina’s, zeker wanneer Eliza Touchet, de huishoudster van Ainsworth, aan het woord komt. Touchet is op zijn zachtst gezegd een veelzijdig personage: een spitante Schotse vrouw die ondanks haar maatschappelijke positie toch haar mannetje staat (en slaat: de biseksuele Touchet hanteert graag de zweep in de slaapkamer).
De vooropgestelde vadermoord is evenwel mislukt: Charles Dickens krijgt onvermijdelijk een cameo in Charlatan. Zijn literaire, politieke en historische invloed bleek onontkoombaar. Maar Smith laat zich niet knevelen door Dickens’ erfenis. Integendeel, in Charlatan bewijst ze dat ze zoveel meer is dan het gehypete wonderkind dat doorbrak met haar debuut White Teeth. Met de jaren heeft ze metier aan haar talent toegevoegd en Charlatan is een voorlopig hoogtepunt in haar oeuvre.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
