‘Grand Prix’ lijkt misschien een strip over autoracen in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, maar onderbouwt vooral Marvano’s afkeer van halfzachte diplomatie.
Adieu (Grand Prix 3) ***
Marvano, Dargaud, 56 blz., €13,95
Marvano, alias Mark VanOppen, spreekt bij wijze van opdracht in dit laatste deel van zijn trilogie Grand Prix de hoop uit dat zijn dochter altijd een Churchill mag blijven in plaats van een Chamberlain. Dat is een perfecte samenvatting van waar deze serie – en bij uitbreiding een groot deel van zijn stripwerk – om draait. Uiteraard zullen autofanatici met recht en reden wijzen op de accuratesse in de weergave van het racecircuit van de jaren 30, van automodellen tot de biografieën van beroemde coureurs. Historici zullen Marvano’s versie van de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog weer bijzonder aannemelijk vinden, ook al dient de geschiedenis slechts als achtergrond voor fictieve intriges. Marvano blijft immers een van de weinige stripauteurs die een stevige documentatie intelligent tot een verhaal kunnen omsmeden, zonder dat je als lezer het idee krijgt dat die betweterige geschiedenisleraar van lang geleden je vanuit je vrijetijdslectuur toespreekt.
Maar terwijl het verzonnen deel van Marvano’s docufictie in dit laatste deel verdrukt raakt door het loodzware gewicht van de historische feiten in de directe aanloop tot de Tweede Wereldoorlog, klinkt bij herhaling de verontwaardiging van de auteur door over de lafheid van de andere Europese leiders tegenover Hitler. Leiders als Chamberlain, die Hitler zijn gang lieten gaan in de hoop dat zo een oorlog vermeden kon worden, kunnen op weinig clementie rekenen. Een Churchill onderscheidt zich net door moed te tonen en onpopulaire beslissingen te nemen op de momenten waarop dat nodig is. Geen windvaan, maar een krijtrots in de branding. Alleen al voor de manier waarop hij die krachtige levensles onderbouwt met geschiedenis komt Marvano in aanmerking voor een Grand Prix.
