Nieuw boek over West-Vlaamse H8000-scene: anger and distortion op uw mulle!

Liar-zanger Hans Verbeke schreef een boek over een van de opwindendste subculturen die België ooit gekend heeft.

Heel af en toe ontstaat er en stoemelings iets moois, zelfs in West-Vlaanderen. Onder de vlag H8000 (spreek uit ‘hate thousand’, de 8000 refereert aan de plaatselijke postcodes) waren West-Vlaamse hardcorebands razend populair, in die mate dat Amerikaanse groepen die hier te lande speelden zelfs de raad kregen om vóór hun lokale supportacts het podium op te gaan, tenzij ze liever voor een halflege zaal optraden. H8000 profileerde zich als straight edge (geen alcohol, geen drugs) en zag er een stuk properder uit dan de punkgeneraties voor hen (skatekleren in plaats van bottines en veiligheidsspelden, kortgeschoren koppies in plaats van hanenkammen).

Maar meer dan dat alles explodeerde de scene door de opgefokte combinatie van hardcorepunk met speedmetalriffs. Als je in die dagen ergens in de buurt van Ieper, Tielt, Roeselare, Menen of Kortrijk rondliep, moeten uit menige garage of tienerkamer Slayer-riedeltjes geklonken hebben. Dat had ongetwijfeld veel te maken met de populariteit van Congress en Liar, de vaandeldragers van deze edge- of metalcore, zoals het genre gedoopt werd. In hun spoor volgden tientallen groepen. (Uit eentje daarvan, Spineless, groeide later het illustere Amenra.)

The Story of H8000 Hardcore, samengesteld door Liar-zanger Hans Verbeke, vertelt het hele verhaal van die jaren, met heel veel getuigenissen, over de tours met krakkemikkige busjes (en toen de scene almaar groter werd een enkele keer zelfs met een luxueuze slaapbus) door half Europa, over het militantisme – veelal gemeend, soms gewoon niet meer dan een provocatie, en aanleiding tot puberale stammentwisten en dito gevechten. De betrokkenen plaatsen daar nu, twintig jaar later, de nodige vraagtekens bij, maar erkennen evenzeer en met veel liefde dat die periode hen gevormd heeft. Het engagement en de levensvisie van velen (vegetarisme, dierenrechten, milieubescherming) draagt er nu, jaren later, nog de sporen van.

Uiteindelijk ging de scene ten onder aan haar eigen populariteit: ‘Straight edge, vegetarisme, anti-establishmentissues… Dat alles evolueerde later tot er zo stoer mogelijk proberen uit te zien en te zijn. Voor mij voelde het een beetje hol aan’, aldus Amenra-zanger Colin H. van Eeckhout. Wat ervoor kwam, blijft overeind als een van de opwindendste subculturen die België ooit gekend heeft. Anger and distortion op uw mulle!