Met de Canadese Julie Doucet bekronen haar collega-auteurs een vrouw die voor haar seksegenoten alle taboes in stripverhalen in één klap opruimde. Ze is een avontuurlijke voorloper van de huidige golf vrouwelijke auteurs, die zelf al twintig jaar geen echte strips meer maakt. Doucet droeg haar prijs op aan ‘alle vrouwelijke stripauteurs uit het verleden, het heden en de toekomst’.
Julie Doucet (56) uit Montréal is een gedurfde keuze van haar collega-auteurs, want haar strips zijn niet voor elke salontafel geschikt. Haar pagina’s zien er volgetekend en de decors een beetje smerig uit. Ook haar gebruik van zwart-wit (met veel zwartt) versterkt het undergroundsfeertje van haar dromen en haar dagelijkse leven zoals ze dat in haar stripreeks Dirty Plotte (‘Vuile kut’) verbeeldde.
Maar vooral haar thema’s zijn dertig jaar later nog steeds gedurfd. In een van haar beroemdste korte strips droomt ze dat ze een reus is geworden die menstruatiebloed verliest over de hele stad. In een andere korte strip doet haar personage een striptease die niet stopt bij haar blote vel. Ze rukt ook haar borsten af en haar buik open. Behalve last met de ongemakken van het vrouw zijn is ook zelfverminking is een weerkerend thema. In een latere strip vindt ze overal in haar huis dichtklappende guillotines. Haar verbeelding wordt na verloop van tijd minder gewelddadig, maar haar leefomstandigheden blijven nog altijd avontuurlijk. Wanneer ze naar New York verhuist, maakt ze daar een langer dagboek over, My New York Diary. Drugs, onsympathieke huisgenoten en vriendjes verwijderen ook die strips van de veel bravere autobiografische dagboekstrips die begin jaren 2000 in de mode raakten.
Ook al maakt ze al twintig jaar geen echte strips meer, ze tekent en schrijft wel nog. Ze maakt nog steeds illustraties, collages en poëzie. Onlangs verscheen in het Frans een complete bundeling van haar stripwerk met de titel Maxiplotte. Geen enkele strip van Doucet is beschikbaar in het Nederlands.
Doucet is pas de derde vrouw die de Grand Prix wint in de 49 edities van het festival, na Florence Cestac en Rumiko Takahashi. Op de shortlist met drie namen na de eerste stemronde stonden ook de Françaises Pénélope Bagieu van Wereldwijven en Catherine Meurisse, die onder andere bij Charlie Hebdo werkte.
Met de uitreiking van de Grand Prix is de eerste post-Covideditie van het festival officieel geopend. Het duurt nog tot zondag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier