Met dank aan zijn roman Mauk.
Proficiat. Ben je al wat bekomen?
Zeker. Alweer stevig met mijn voeten in de Zeeuwse klei verankerd. Elke ochtend beginnen met zwemmen in een bak koud water werkt zeer ontnuchterend.
Voel je je nu Vlaming of Nederlander?
Ik woon nu al meer jaren in Zeeuws-Vlaanderen dan dat ik in Vlaanderen heb gewoond. Sinds mijn beide ouders gestorven zijn, kom ik ook niet vaak meer in West-Vlaanderen. Maar telkens ik mijn heimat bezoek, verschuift er toch iets in mijn lijf: het besef dat je hiervandaan komt, dat je door de taal van je kinderjaren nog steeds die binding ervaart, het gevoel dat daar je echte thuis is.
Is er een ander buitenland dat jou kan bekoren?
Ooit heb ik zes maanden in Dublin gestudeerd. Ik ben toen erg verknocht geraakt aan Ierland. Prachtig daar. De mysterieuze mistsluiers rond de heuvels, de nabijheid van de oceaan, de fantastische humor, maar ook de tragiek in hun literatuur. Maar Guinness heb ik nooit naar binnen kunnen krijgen, al heb ik dat avondenlang geprobeerd. Die gebrande bittere nasmaak, die kan ik niet hebben.
Welke boeken bliezen je in 2023 omver?
Crossroads van Jonathan Franzen. En ik heb eindelijk Murakami ontdekt. Ten zuiden van de grens is fenomenaal.
Zijn er platen die je grijsgedraaid hebt?
Tijdens het schrijven van Mauk heb ik Broken Cowboy van The Dead South op repeat gezet.
Welke series hielden je aan het scherm gekluisterd?
Ik kijk bijzonder weinig series, maar ik heb intens genoten van Better Call Saul. Hoe een goedhartige man moet vechten tegen zijn duistere kant, steengoed vond ik dat.
Welk nieuws heeft je boos gemaakt in 2023?
De oorlogen natuurlijk. Er is zo veel verdriet in de wereld dat we er nog decennia romans uit zullen puren.
Wat was jouw dieptepunt in 2023?
Mijn trouwe hond werd zestien, en toen moest ik hem begraven.
Extreem-rechts won in Nederland de verkiezingen. Moet de cultuurliefhebber zich zorgen maken?
Mijn vader zei altijd: ‘Wat erin zit, komt eruit.’ Mensen zullen cultuur blijven produceren, met of zonder centen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Alles komt goed.
Zou je op de vlucht slaan mocht er oorlog uitbreken?
Vroeger dacht ik wel eens: ik vecht voor geen enkel land. Ze kunnen allemaal de boom in. Niets is het waard om voor te sterven. Hoe ouder ik word, hoe meer ik denk: ja, als er echte dreiging komt, en mijn gezin bedreigd wordt, dan zou ik dat land verdedigen.
Waar kijk je naar uit in 2024?
De lente, en het nieuwe leven dat dan hier op mijn keuterboerderij weer zal ontstaan.
Wat wens je de wereld toe voor 2024?
Een ontsnappingsroute.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
