Overgave
Een vrouw doorkruist oceanen en sterrennevels, op zoek naar een thuis.
Al haar hele leven wil Leigh aan de aarde ontsnappen. Ze groeit op in het naoorlogse Rotterdam, onder de nieuwe hoogbouw, in een havenstad van staal en glas. Haar vader Geert droomde ervan om architect te worden, maar moest zich tevreden stellen met een saai kantoorbaantje bij het waterschap, de overheidsinstantie die erop toeziet dat Nederland niet overstroomt. Zijn verbittering hangt als een doem boven het gezin en Leigh valt ten prooi aan zijn driftbuien – Geert ranselt zijn oudste dochter regelmatig af en Leigh kan bij niemand terecht. Haar moeder Fenna doet alsof haar neus bloedt en haar zus Helena zal het misbruik later ontkennen: een paar pedagogische tikken, dat was toch gebruikelijk in die tijd?
Het water is haar redding. Ze leert zwemmen in de Maas en raakt gefascineerd door het onderwaterleven: het slib, de algen en wieren, de dieren die daar in het donker leven. In de zee is ze even uit de greep van Geert.
Centrale zin – Een cel is in wezen een oceaan in het klein.
Een carrière als maritiem bioloog ligt voor de hand. Omdat haar onderzoek zich toespitst op algen mag ze mee op de Endeavour, een schip vol wetenschappers die een pas ontdekte trog in kaart moeten brengen. Die trog hoort er niet te zijn en de eerste peilingen wijzen op ongelofelijke diepten: hoe kan de oceaan daar 200 kilometer diep zijn? De interesse is niet zuiver wetenschappelijk: aan boord van de Endeavour bevinden zich een paar geldbeluste figuren die vooral willen weten welke ertsen ze op de bodem kunnen ontginnen. Maar is het wel verstandig om die wereld te verkennen?
Haar passage op de Endeavour bevat de kiem voor Leighs verdere leven. Jaren later bevindt ze zich op een ultrageheime militaire basis waar ze in opdracht van – vermoedelijk – de NASA algen kweekt. Dankzij de ontdekking van een nieuwe krachtbron zouden ruimteschepen verder kunnen reizen dan ooit voor mogelijk werd gehouden, en algen zouden wel eens de perfecte voedingsbron voor astronauten kunnen zijn. Haar opdracht is verder in nevelen gehuld. Er doen geruchten over een vreemde asteroïde die richting aarde raast en na jarenlange radiostilte zou Voyager I opnieuw contact hebben opgenomen met zijn afzenders. Vraag is: brengt de ruimteverkenner goed nieuws?
Met zijn ambitieuze roman Overgave heeft de Schotse schrijver Martin MacInnes een plek veroverd op de longlist van de Booker Prize, en die nominatie is volledig terecht. Overgave leunt aan bij de betere sciencefiction: MacInnes’ derde roman is wetenschappelijk sterk onderbouwd zonder dat hij zich vergaloppeert in technische details of de psychologie van zijn personages uit het oog verliest. Leighs queeste gaat de lezer ter harte omdat het onze strijd is. Hoe moet het verder met deze planeet? Kunnen we onze problemen nog tijdig oplossen of moeten we hopen op een tweede aarde – en hebben we überhaupt recht op een herkansing? MacInnes stelt urgente vragen en verpakt de mogelijke antwoorden in een sublieme roman.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
