‘Heavy Sounds in the West’: een satanisch snuisterboek over het metalverleden van Poperinge

Lang voor Graspop was een andere uithoek van Vlaanderen een mekka voor metalheads.

Aan Gentse togen hoor je de bewering nog wel eens: ‘Ik was ­erbij toen Nirvana in 1991 in de Vooruit speelde.’ Volgens de ene was het ­geniaal, volgens de andere ­raffelden Cobain en co. een slordige set af.

Een gelijkaardige mythe waarde ­tijdens mijn jeugd rond in de Westhoek. Toen ik in punkcafés als de Vort’n Vis lokale hardcorebands ­ontdekte, pochten oudgedienden over die keer dat Metallica in Poperinge optrad. ­Metallica, de band die miljoenen ­platen verkoopt, de thrashmetal­pionier die tegenwoordig in een oogwenk het Sportpaleis vult, zou lang voor ze ­bekend waren zou Maeke-­Blyde, een uit de kluiten gewassen parochiezaal, in lichterlaaie hebben gezet? Maak dat de zwarte kat wijs.

Ze traden zelfs drie keer in Poperinge op. Het bewijs staat nu zwart op wit in Heavy Sounds in the West, een rijk geïllustreerde ­naslagwerk van onder meer Hans Verbeke. ­Eerder ­documenteerde hij al de West-Vlaamse hardcorescene. Nu keert hij iets verder terug in de tijd, naar de jaren 70 en 80, toen de Westhoek plots het onheilige mekka van de metal werd.

Zorgvuldig verzamelde getuigenissen vertellen het epische verhaal van een paar ­enthousiastelingen die, meer op branie dan kunde, bands als Motörhead, Slayer, Kiss en zelfs AC/DC naar het slaperige ­Poperinge ­lokten. De met bier ­doordrenkte anekdotes zijn zoals het hoort ­sappig – Kiss dat met zijn vuurshow het plafond in brand stak – en de foto’s tonen in technicolor hoe nek­tapijten, doorspijkerde schouder­stukken en Flying V-gitaren ooit tot de standaard­uitrusting van elke metal­band behoorden. Zelfs de Stijn Baerten onder ons kunnen hier iets opsteken. In 1984 kostte een steak au poivre welgeteld 280 Belgische Frank, pakweg € 6,66, zoals blijkt uit de foto waarop James Hetfield voor Café Le Tram poseert.

Heavy Sounds in the West is een satanisch snuisterboek dat thuishoort in de kelderkamer van elke headbanger en een nostalgische trip naar een era waarin festivals nog geen commerciële pretparken waren.