Haruki Murakami is al fan van Mieko Kawakami, dankzij haar debuutroman ‘Hemel’ bent u dat binnenkort misschien ook

In Hemel proberen twee Japanse tieners te ontsnappen aan de hel op aarde.

Hij beweert dat het een ongeluk was. Een fietser knalde tegen hem aan en pleegde daarna vluchtmisdrijf. Zijn moeder kijkt bezorgd zijn gezwollen neus, zijn blauwe plekken, zijn hemd vol bloedvlekken. Misschien moet hij morgen maar thuisblijven van school. Dat is voor de jongen – hij is veertien – geen optie. Dan zou hij zijn nederlaag toegeven. Het is beter om dapper op te dagen en zijn pestkoppen te trotseren. Want van een fietser was geen sprake: bullebak Ninomiya en zijn trawanten hebben zijn hoofd als een voetbal gebruikt. Letterlijk: ze hebben een opengescheurde volleybal over zijn hoofd getrokken en hem rondgestampt. Daarna mocht hij het bloed in de sportzaal zelf opdweilen.

Wel moet hij na school naar de dokter. De pijn is ondraaglijk en hij kan zich geen gebroken neus permitteren. Hij heeft al een lui oog, een tweede aanleiding voor dagelijkse pesterijen kan hij missen als kiespijn. De dienstdoende arts stelt hem gerust: niks gebroken, en trouwens, dat oog kun je met een simpele operatie verhelpen. Kostprijs: 15.000 yen, zo’n honderd euro. Een schijntje voor wie de wereld weer helder wil zien.

Mijn moeder en ik aten onze maaltijden altijd met de tv aan.

Maar wil hij dat wel? Zijn enige bondgenoot – Kojima, een meisje dat ook gepest wordt – vindt dat lui oog schattig. Het maakt je uniek, het is geen schandvlek maar een ereteken. Kojima koestert haar slachtofferschap. Zij beschouwt de pesterijen als een pad richting martelaarschap. Wie net als de christenen in de leeuwenkuil de kwellingen gedwee ondergaat, zal als morele overwinnaar uit de arena stappen.

De jongen is niet overtuigd. Martelaarschap impliceert sterven, en daar is hij nog niet aan toe, ook al droomt hij soms hardop van zelfmoord. Tijdens een zeldzaam gesprek met een van zijn kwelgeesten leert hij hun cynische kant kennen. We pesten je niet vanwege je oog, we pesten je omdat je het toelaat. Onze maatschappij beloont bullebakken. Alleen met grof geweld en machtsmisbruik kun je de top bereiken. Deze folteringen zijn een oefening in volwassen worden. Als je wilt dat we ermee ophouden, zul je je moeten verzetten. Of je moet Kojima verraden en haar voor de leeuwen gooien.

Het zoveelste tienerdrama in boekvorm? Ogenschijnlijk wel, maar de Japanse schrijver Mieko Kawakami tilt haar schoolroman Hemel naar een hoger plan door extreem gewelddadige scènes af te wisselen met tedere passages. De mix van hormonen, puberpijn, onzekerheid en ontluikende seksualiteit levert een borrelende roman op die niet vervalt in zwart-witdenken: Kawakami toont ook begrip voor de pestkoppen, zonder hun daden goed te praten. Terwijl je meeleeft en -gruwelt met twee getergde zielen, vertelt ze iets over de kille Japanse maatschappij waarin werkverslaafde ouders hun kinderen aan hun lot overlaten.

Kawakami werd wereldberoemd met haar roman Borsten en eitjes. Hemel, haar debuutroman uit 2010, getuigt ook van haar talent. Haruki Murakami is grote fan.