Duivelsgreep
Lina Wolff doet u met Duivelsgreep pageturnen tot het bittere einde.
La dolce vita: de Zweedse Minnie heeft het prima naar haar zin in Firenze. De zon, de stad die geschiedenis ademt, de overheerlijke Florentijnse cuisine, de verliefde stelletjes die door de pittoreske straatjes flaneren… Het lijkt wel een sprookje. Halsoverkop was ze naar Italië vertrokken, haar minnaar Mickey achterna, en daar heeft ze nog geen spijt van gehad. Akkoord, ze heeft haar job opgezegd en moet van haar spaargeld leven. Mickey is bovendien niet bepaald een adonis maar Minnie is een ondernemende vrouw. Ze stuurt haar geliefde naar de gym, naar de kapper en de betere kledingzaak en in een mum van tijd is Mickey omgeturnd tot een aantrekkelijke man die blaakt van zelfvertrouwen. Ook de Italiaanse vrouwen beginnen naar hem te lonken – toch een pluim op Minnies hoed, niet?
Minnie en Mickey zijn natuurlijk koosnaampjes. In een roze wereld heeft niemand echte namen nodig. Maar de Disney-idylle begint al snel barsten te vertonen. Minnie voelt de jaloezie knagen. Mickey geniet van zijn gestegen marktwaarde. Wanneer hij naar zijn werk vertrekt – hij doet iets vaags in de auto-industrie – spoken allerlei scenario’s door Minnies hoofd. Overal ziet ze puttane opduiken en Mickey doet weinig moeite om haar wantrouwen te ontkrachten. In Italië is het normaal dat een man een bijzit heeft – we moeten de aard van het beestje toch niet ontkennen?
Het gaat van kwaad naar erger. Eerst sneuvelt wat servies, dan valt de eerste klap. Voor Minnie het goed en wel beseft, zit ze gevangen in een tirannie. Mickey slaat, Mickey toont berouw, Minnie vergeeft. Tot het weer escaleert.
Maar wraak is Minnie niet vreemd. Ze lokt de Amerikaanse expat Ben in haar bed en die amourette geeft haar moed. Misschien verdient ze wél liefde, misschien is ze meer dan een boksbal en een neukzak. En jawel, als een ridder op het witte paard biedt Ben haar een uitweg: kom mee naar New Orleans, weg van die bruut. Minnie grijpt haar kans en een paar weken later zit ze op een trans-Atlantische vlucht, haar nieuwe liefde achterna.
Eind goed, al goed, denk je dan, maar dat is buiten de Zweedse auteur Lina Wolff gerekend. Wat volgt, is een van de meest bizarre plotwendingen die we de afgelopen jaren voorgeschoteld kregen. Wat begint als een psychologische roman over huiselijk geweld, ontaardt in een macabere horrorparabel, waarbij Wolff de term ‘geloofwaardig’ danig oprekt. We moesten spontaan aan Quentin Tarantino denken of de B-films waarin Samuel L. Jackson weleens opdraaft om zijn bankrekening te spekken: je weet niet of je moet lachen of gruwelen.
Lina Wolff, Atlas Contact (oorspronkelijke titel: Djävulsgreppet), 272 blz., € 24,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
