Auteur Stella Bergsma: ‘Schrijven is kleien met stront en goud’

Als er iets in Stella Bergsma’s nieuwe dichtbundel Meesterwerk voor de prullenbak u niet bevalt, er zitten handige afscheurrandjes aan.

‘In mijn nieuwe dichtbundel komt op iedere bladzijde een scheurrandje, zodat u thuis sensitivity reader kunt spelen’, zo kondigde Bergsma – naast schrijfster en frontvrouw van de popband EinsteinBarbie onder meer ook ontwerpster van T-shirts met opschriften als ‘lastige vrouw’, ‘feminist fatale’ of ‘grootmondbezitter’ – onlangs toch de bundel aan op Twitter.

Echt waar?

Stella Bergsma: Ja. Mijn man en ik zaten in Thailand. Ik vertelde dat er op de achterflap iets moest staan als ‘gooi maar weg als je het niet goed vindt’. Mijn man rookte rustig een jointje en zei: ‘Misschien kun je met afscheurstrookjes werken?’ Geniaal! Dus werd het boek gedrukt als een scheurkalender. Vind je een gedicht niet goed, dan scheur je het er gewoon uit. Ik wilde de bundel ook op wc-papier drukken. Dan kun je er nog iets mee doen. Dat bleek te duur.

In het eerste gedicht Nucleair schrijf je: ‘Ik ben niet zomaar iemand, hufters.’ Is dat de Twitterridder die van zich afbijt als ze weer maar eens giftige commentaren krijgt?

Bergsma: Exact. Wij, mensen, maken samen een verhaal. Niet de literatuur maar woorden en zinnen kunnen de wereld redden en veranderen. Met woorden kun je een tegenwicht geven aan de woorden van anderen. Daarom blijf ik op Twitter. Ik schreef Nucleair toen ik op mijn moeders huis paste, omdat ze geopereerd werd. Ineens zat ik daar te dichten! De grootste helft van de bundel schreef ik daar. De rest komt uit de prullenbakken van oude computers. Zo schrijf ik: tekstje typen, de prullenmand in en later terugvinden. Zo bén ik: een prullenmand met een parel erin. (lacht)

Zo schrijf ik: tekstje typen, de prullenmand in en later terugvinden. Zo bén ik: een prullenmand met een parel erin.

In Groot gierend geluk dol je met woorden als ‘spatplezier’ en ‘lustlust’. Waar komt die speelse, van levenslust bruisende stijl vandaan?

Bergsma: Dat heb ik van mijn vader. Hij vloekte altijd. Maar hij vloekte creatief. ‘Waar zijn de godverdomucifers!?’ riep hij. Zo werd taal mijn grootste liefde. Schrijven is kleien met woorden die als een kus of als een klap voelen. Soms goud, soms stront. Altijd raak.

Wordt dit boek een album?

Bergsma: Dat zou geweldig zijn! Er staan enkele liedjes van EinsteinBarbie in. Ik vertaalde die naar het Nederlands als cadeautje voor mezelf. We spelen de songs tijdens de boekpresentatie. Wie weet, volgt er een theatertour. En daarna? Ik schaaf aan een literaire thriller. Het duurt. Ik heb faalangst. Het moet goed zijn. Ik wil dat het ooit een serie wordt. (lacht)