Wie o wie heeft Het verdwenen verhaal van Marceau Miller geschreven?
Het is feest ten huize Miller. De veertigjarige bestsellerauteur heeft net een nieuwe thriller afgewerkt, en dat wordt in besloten kring gevierd. Een handvol vrienden, zijn kinderen, zijn vrouw Sarah en natuurlijk ook zijn uitgever, die nu al droomt van duizelingwekkende verkoopcijfers. Met gepaste tegenzin daalt Marceau Miller de trappen van zijn chalet af om het tuinfeest te vervoegen. Al die champagne en poespas hoeft niet per se voor de gekwelde auteur, maar het zicht op het Meer van Genève maakt veel goed. Het is hier prima toeven, hier kan hij rustig schrijven en rotswanden beklimmen. Dat laatste doet hij liefst zonder beveiliging, maar hij heeft zijn vrouw beloofd dat hij in de toekomst alle risico’s zal vermijden.
De ochtend na het avondfeest is Marceau nergens te bespeuren. Dat is niet ongewoon: de schrijver maakt graag lange bergwandelingen en hij kent de bossen op zijn duimpje. Toch maakt Sarah zich zorgen. Marceau gedroeg zich vreemd tijdens het feest en meestal laat hij een kattebelletje liggen als hij op trektocht gaat.
Jammer genoeg krijgt Sarah gelijk: aan de voet van een klif wordt het verbrijzelde lichaam van de successchrijver ontdekt. Volgens de lokale politie gaat het om een tragisch ongeluk, maar Sarah gelooft er niks van, en samen met een oud-rechercheur gaat ze op zoek naar de ware toedracht. Is Marceau Miller vermoord? Waar is zijn laatste manuscript? En is er een verband met de mysterieuze verdwijning van Marceaus zus, twintig jaar geleden?
Centrale zin: Een bliksemschicht boort zich in mijn brein; de harde klap op mijn schedel doet me wankelen.
Razend spannend allemaal, temeer omdat Het verdwenen verhaal van Marceau Miller onder een pseudoniem verschijnt – verwarrend genoeg heeft de auteur Marceau Miller als nom de plume gekozen. In de Franse literaire pers speculeert men al maanden over de echte naam van de schrijver en niemand minder dan Joël Dicker wordt als hoofdverdachte aangewezen.
Dat zou best wel eens kunnen. Dicker – een veertigjarige Zwitser die in Genève heeft gestudeerd – werd wereldberoemd met de thriller De waarheid over de zaak Harry Quebert. Net als bij Marceau Miller spelen Dickers misdaadverhalen zich af in een intellectueel milieu, en hij heeft een zwak voor literaire spelletjes. Helaas vind je ook Dickers stilistische vingerafdrukken terug in Het verdwenen verhaal van Marceau Miller. Dan krijg je tenenkrommende zinnen als deze geserveerd: ‘Ik laat het portier open om de natuur uit te nodigen zich bij mijn eenzaamheid te voegen. De wind van het eind van de dag, die uit de alpenweiden is afgedaald, komt mijn gezicht als een vriendelijk gebaar strelen.’ Dat klinkt allemaal diepzinnig, maar de opeenstapeling van pathetiek en kromme metaforen doet pijn aan de ogen.
Probeert Dicker hier zijn slabakkende carrière nieuw leven in te blazen via een flauwe maskerade, of schuilt er iemand anders achter Het verdwenen verhaal van Marceau Miller? Op zich maakt het niet uit: deze doorsneethriller bewandelt de geijkte paden en dat levert ideaal zwembadvoer op.