WIMBLEDON 2006

VANAF VANDAAG, ELKE DAG – SPORZA/CANVAS

Het Engelse gras is kort gemaaid, de ballenjongens zitten netjes op de hun toegewezen plek en de strawberries and cream staan koud: het tennistoernooi van Wimbledon kan beginnen. Ook Sabine Appelmans is er helemaal klaar voor. Ze kruipt weer samen met Gert Gommé in de krappe commentaarcabine en hoopt vandaaruit op een nieuwe Belgische grandslamzege. ‘Als onze meisjes in vorm zijn, zijn ze de besten.’

Roland Garros was een groot succes voor onze landgenoten. Kunnen ze dat evenaren?

Sabine Appelmans: Kim en Justine kunnen het moeilijk nog beter doen, na een halve finale én de titel in Parijs, maar ze behoren natuurlijk altijd tot de favorieten. Al is die rol nu toch minder uitgesproken. De concurrentie is gewoon veel groter op Wimbledon: er zijn enkele Russische meisjes die door hun grootte en kracht stevig weerwerk kunnen bieden op gras.

En de Belgische mannen?

Appelmans: Die kunnen ook mooie dingen doen. In Parijs werden ze allemaal nipt uitgeschakeld na heel spannende wedstrijden, maar met een beetje geluk stoot er misschien wel eentje door naar de tweede ronde. Vliegen en Norman zijn allebei groot en sterk, de broers Rochus zijn heel handig en Malisse heeft in Wimbledon al eens de halve finale bereikt.

Wat maakt Wimbledon anders dan Roland Garros?

Appelmans: Elke grand slam is anders. In Wimbledon is het vooral de manier waarop de traditie in ere wordt gehouden die het toernooi uniek maakt. De organisatie legt heel wat regels op: de spelers moeten bijvoorbeeld altijd in het wit op de baan staan, zelfs op training. Sommigen durven daar wel eens over te klagen, maar uiteindelijk maakt dat net de charme uit. Daarnaast is het ook leuk om voor de verandering eens op gras te spelen.

Heb je nooit heimwee naar je eigen hoogdagen in het tennis?

Appelmans: Eigenlijk niet, ik ga veel meer ontspannen door het leven dan toen. Ik kan naar alle grote toernooien en hoef me amper voor te bereiden. Het ergste wat er nu kan misgaan, is dat ik me verspreek. (lacht) Ik speel zelf ook nog heel weinig tennis, misschien op vakantie wat met Serge of af en toe eens een partijtje met Dominique Monami. Het is goed geweest.

Cityparade 2006 Verslag vanuit Charleroi van het grootste dancefeest van het land (18.00 – JIM) De mooiste jaren van mijn leven Herhaling van de documentaire over Eugène Michiels, die jarenlang als spion werkte voor de Roemeense en Russische geheime dienst (20.50 – Canvas) Life isn’t all ha ha hee hee Britse dramareeks over een meisje dat een documentaire maakt over opgroeien in de Brits-Indiase gemeenschap en zo heel wat kwaad bloed zet (21.50 – Ned1) De Barbaren Komen Vierdelige Duitse reeks over de volksverhuizingen in de eerste eeuwen na Christus (23.15 – Canvas). Pretty Poison (0) David Burton Morris, VS 1996. Het origineel van Noel Black uit 1968 was een satirische cultthriller waarin Anthony Perkins een cheerleader manipuleert. Deze oppervlakkige tv-remake hoort thuis op het kerkhof onder een verschaalde treurwilg, afdeling vlug te vergeten (23.10 – Kanaaltwee) Fear * James Foley, VS 1996. Een 16-jarige meid (Reese Witherspoon), vaders oogappel, wordt de dodelijke obsessie van seksduivel Mark Wahlberg. Een dodelijk efficiënte maar schematische thriller, ondermaats in vergelijking met het betere werk van Foley, zoals de David Mamet-verfilming Glengarry Glen Ross (23.40 – VT4 ) The Woman in the Window **** Fritz Lang, VS 1945/4. Meesterlijke film noir – een soort voorspel op Scarlett Street – met de altijd even fascinerende Edward G. Robinson als een gerespecteerd professor die in een web van verleiding en chantage verstrikt raakt wanneer hij geobsedeerd wordt door het beeld van een vrouw (femme fatale Joan Bennett) op een schilderij. (23.50 – Arte)

(B.D.C.)